Είναι ένα πολύ γευστικό και θρεπτικό φρούτο που καταπολεμά πολλά προβλήματα υγείας και δερματοπάθειες.

150γρ αβοκάντο δίνουν:

• 235 θερμίδες
• 29mg βιταμίνης Κ (το 36% της προτεινόμενης ημερήσιας κατανάλωσης)
• 7,3γρ φυτικών ινών
•  90mg φυλλικού οξέος
• 12mg βιταμίνης C.

Περιέχει πολλά μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, τα οποία μειώνουν την κακή χοληστερίνη (LDL) και βελτιώνουν την καλή χοληστερίνη (ΗDL).

Ένα από αυτά είναι το  ολεικό οξύ που προστατεύει της γυναίκες από τον καρκίνου του μαστού.

Το αβοκάντο περιέχει λουτείνη που συμβάλλει κατά της φθοράς του αμφιβληστροειδούς χιτώνα του ματιού και του καταρράκτη.

περιέχει τοκοφερόλες που  παρεμποδίζουν την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων του προστάτη.

συμβάλλει στην καλύτερη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και δρα  κατά των καρδιαγγειακών παθήσεων.

Προστατεύει και θρέφει το δέρμα.

“Κακάο, βανίλια και μέλι, αυτό το ποτό ήταν το αγαπημένο του  βασιλιά των Αζτέκων Μοντεζούμα, ήταν όμως και το πρώτο μεξικάνικο παρασκεύασμα που έτυχε παγκόσμιας αποδοχής.”

Οι Ισπανοί εντυπωσιάστηκαν από τη διαφορετική φιλοσοφία αλλά και από την ποικιλία της κουζίνας των Αζτέκων, και μετέφεραν στην Ευρώπη τις διατροφικές συνήθειες αλλά και τα μοναδικά σε γεύση φρούτα και λαχανικά του Μεξικό.

Οι Ισπανοί με τη σειρά τους έφεραν στο Μεξικό της δικές τους διατροφικές συνήθειες και τα δικά τους ζώα (άλογα, χοίρους, πρόβατα, κατσίκες και κοτόπουλα) και τρόφιμα (ελαιόλαδο, μπαχαρικά, μυρωδικά, ζάχαρη αλλά και διάφορα  φρούτα και λαχανικά).

Αυτή η μίξη των δύο πολιτισμών μας έδωσε την περίφημη “Μεξικάνικη κουζίνα”.

Το 1864 ανέλαβε διοικητής της χώρας ο Αυστριακός αρχιδούκας ferdinard maximilian  ως επικεφαλής του Γαλλικού στρατού, τότε δέχτηκε το Μεξικό την επιρροή της Γαλλικής κουζίνας.

Οι κοινωνικές ανακατατάξεις που έγιναν στο Μεξικό τον 20 αιώνα είχαν ως αποτέλεσμα τον διαχωρισμό του πληθυσμού σε 2 τάξεις,  πλούσιους και φτωχούς.
Η κάθε μία τάξη έχει τις δικές της διατροφικές συνήθειες, οι πλούσιοι τρώνε φαγητά που φέρουν επιρροές από τους διάφορους πολιτισμούς που πέρασαν από το Μεξικό και οι φτωχοί τορτίγιας,καλαμπόκι και όσπρια κυρίως φασόλια, συνδυασμένα με τα εγχώρια υλικά της κάθε περιοχής.
Το φαγητό των φτωχών του Μεξικό είναι η διάσημη Μεξικάνικη κουζίνα
Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι το μεξικάνικο φαγητό ανεβαίνει ολοένα και περισσότερο στις προτιμήσεις των καταναλωτών. Συγκεκριμένα, η μεξικάνικη σάλτσα έχει ξεπεράσει τις πωλήσεις της κέτσαπ στις Η.Π.Α..

Η Μεξικάνικη κουζίνα είναι πολύ θρεπτική, αυτό είναι φυσικό αφού βασίζεται στο καλαμπόκι, τα λαχανικά και τα όσπρια, παράλληλα όμως επειδή είναι επαναλαμβανόμενη θεωρείται από τους Μεξικανούς ιδιαίτερα βαρετή, αυτή η μονοτονία σπάει με τη χρήση του Τσίλι.

Chile (Τσίλι)

Είναι η καυτερή κόκκινη αλλά και πράσινη πιπεριά που στο παρελθόν έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, κυρίως από τους πρώτους ιερείς επειδή έχει αφροδισιακές ιδιότητες, γι’αυτό το λόγο  απαγόρευσαν την κατανάλωση της.

Αυτό από αντίδραση είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της ζήτησης και είναι ένας από τους βασικούς λόγους της εξάπλωσης της Μεξικάνικης κουζίνας σε όλο τον κόσμο.

Προϊόντα της Γης του Μεξικό

• Καλαμπόκι
• Πιπεριές: chile (80 διαφορετικά είδη),  jalapeno, poblano,  Serrano, fuajillo, chipotle pasilla κ.α.
• Κακάο
• Βανίλια
• Ντομάτες
•  Γλυκοπατάτες   
• Κρεμμύδι – σκόρδο  
• Κολοκύθες
• Μάνγκο
• Παπάγια
• Αβοκάντο
• Ανανάς
• Nopales,  τα αγκαθωτά  αχλάδια του κάκτου, σοτάρονται και τρώγονται σαν λαχανικό ή ως επιδόρπιο.
•  Flore de calabaza    τα άνθη της κολοκύθας , χρησιμοποιούνται με πολλούς τρόπους και τα βρίσκουμε  σε πολλές μεξικάνικες συνταγές
• Huitlacoche   Μικρό σκούρο μανιτά­ρι, που αναπτύσσε­ται στους μίσχους του καλαμποκιού.
• Romeritos  Πρόκειται για παραδοσια­κό μεξικάνικο βότανο

• Pepitas  (Σπόροι από Κολοκύθα): Χρησιμοποιούνται σε σος

• Τορτίγιας: λεπτές στογγυλές πίτες από καλαμποκάλευρο και χυμό λάϊμ

• Τεκίλα: το εθνικό ποτό του Μεξικό, παράγεται στην ευρύτερη περιοχή της πόλης Tequila από ένα είδος κρίνου.

• 100 γρ. κιμά σόγιας
• 1 ντομάτα χωρίς τα σπόρια κομμένη σε κύβους
• 4 φύλλα μαρούλι ψιλοκομμένα
• 2 ντομάτες τριμμένες στο τρίφτη
• 2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
• 1/2 κρεμμύδι ψιλοκομμένο

• 1/2 κ.γ. ρίγανη
• 1 κ.γ. ξερό κόλιανδρο
• 1/2 κ.γ. κύμινο
• 1/2 κ.γ. καπνιστή πάπρικα ή γλυκεία πάπρικα
• 1/2 κ.γ. ζάχαρη
• αλάτι – πιπέρι
• ελαιόλαδο
• 1/2 φλιτζάνι σάλτσα εντσιλάδα
• 50 γρ. τριμμένο τυρί τσένταρ ή άλλο κίτρινο τυρί (προαιρετικά)
• 6 πίτες για τάκος

Προετοιμασία

Μουλιάζουμε τον κιμά σόγιας για 10 περίπου λεπτά και στύβουμε καλά με τα χέρια μας να φύγουν τα νερά.

Σε ένα μπολ βάζουμε τη σόγια, το κρεμμύδι, το σκόρδο, τα μπαχαρικά λίγο ελαιόλαδο και το αλάτι, αφήνουμε 1 ώρα στο ψυγείο να μαριναριστεί.

Βάζουμε αρκετό λάδι σε ένα τηγάνι και τσιγαρίζουμε τον κιμά σόγιας σε μέτρια φωτιά.

Μόλις πάρει χρώμα ρίχνουμε τις ντομάτες και τη ζάχαρη, μαγειρεύουμε για 20 περίπου λεπτά ή μέχρι να δέσει η σάλτσα ανακατεύοντας διαρκώς.

λίγο πριν κατεβάσουμε από τη φωτιά ρίχνουμε και το  φλιτζάνι σάλτσα εντσιλάδα.

Ζεσταίνουμε τα τάκος στο φούρνο για 5 περίπου λεπτά.

Γεμίζουμε κάθε τάκος με κιμά σόγιας από πάνω βάζουμε λίγο μαρούλι και ντομάτα και (όσοι τρώνε γαλακτοκομικά) λίγο τυρί

H βανίλια

Η βανίλια συνεισφέρει ενεργειακά στον ανθρώπινο οργανισμό διότι προκαλεί ευφορία και δίνει στον οργανισμό ενέργεια. Από τη περίοδο των Αζτέκων πριν χιλιάδες χρόνια μέχρι και σήμερα η βανίλια χρησιμοποιείται ως αφροδισιακό.

Οι σπόροι της βανίλιας που υπάρχουν στην αγορά είναι ο άγουρος καρπός, που προηγουμένως έχει ήδη υποστεί επεξεργασία,  που ονομάζεται βανίλια ή πλατύφυλλος  και συναντιέται στο Μεξικό και σε περιοχές του βόρειου τμήματος της Νότιας Αμερικής. Επίσης υπάρχει σε πολλές τροπικές περιοχές, το είδος της βανίλιας που ονομάζεται βανίλια η ταϊτινή που καλλιεργείται σε νησιά της Ωκεανίας.

Η ανθοφορία του φυτού της βανίλιας διαρκεί σχεδόν για δύο μήνες και σε αυτό το διάστημα τα άνθη της βανίλιας ανοίγουν, αλλά σταδιακά. Ο καρπός της βανίλιας είναι πολύ μακρύς και λεπτός και μπορεί να φτάσει σε μήκος τα 20 εκατοστά μέσα σε περίπου 5 εβδομάδες και για την ωρίμανσή του χρειάζεται χρονική περίοδος άνω των 8 μηνών.

ecotimes.gr

• 150 γρ. κεμπάπ σόγιας
• 3 φλιτζάνια βρασμένα κόκκινα φασόλια (ή κονσέρβα)
• 1 πράσινη πιπεριά κομμένη σε κύβους
  
• 1 κίτρινη πιπεριά κομμένη σε κύβους
  
• 1 πιπεριά φλωρίνης κομμένη σε κύβους
  
• 3 κρεμμύδια
• 3 ώριμες ντομάτες τριμμένες στο τρίφτη
  
• 1 φλιτζάνι ζωμό λαχανικών (ή ζεστό νερό)
• 1 ή 2 καυτερές πιπερίτσες
• 1 ποτήρι κόκκινο ξηρό κρασί

Υλικά για μαρινάδα σόγιας

• 4 κ.σ. σόγια σος
• 1 σφηνάκι ξύδι
• 4 κ.σ. ψιλοκομμένο φρέσκο κόλιανδρο ή μαϊντανό

• 2 κ.σ. mix μπαχαρικών για κοτόπουλο (ή άλλο mix μπαχαρικών π.χ. για γύρο, μπάρμπεκιου, κεντάκυ κ.λ.π.)
• ελαιόλαδο

Προετοιμασία

Μουλιάζουμε το κεμπάπ σόγιας σε  ζεστό νερό για 40 περίπου λεπτά.
Στραγγίζουμε με τα χέρια μας το κεμπάπ και το βάζουμε σε ένα μπολ μαζί με όλα τα υλικά της μαρινάδας.

Ανακατεύουμε καλά και το αφήνουμε το λιγότερο μία ώρα στο ψυγείο να μαριναριστεί.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 C για 30 περίπου λεπτά (φροντίζουμε κάθε 10 περίπου λεπτά να ανακατεύουμε τη σόγια για να ξεροψηθεί απ’όλες τις πλευρες).

Καθαρίζουμε τα κρεμμύδια και τα πολτοποιούμε στο μπλέντερ.
Λιώνουμε με ένα πηρούνι τα 2 φλιτζάνια φασόλια.

Ζεσταίνουμε 2 – 3 κ.σ. ελαιόλαδο σ’ένα αντικολλήτικό τηγάνι και ρίχνουμε το κρεμμύδι τις χρωματιστές πιπεριές και τις καυτερές πιπερίτσες τριμμένες, μόλις πάρουν χρώμα σβήνουμε με το κρασί και χαμηλώνουμε λίγο την φωτιά.
Αφήνουμε 5 λεπτά να εξατμιστεί το αλκοόλ και ρίχνουμε το ζωμό και τις ντομάτες, προσθέτουμε αλάτι κατά βούληση.
Αφήνουμε το φαγητό να σιγοβράσει για περίπου 20 λεπτά και προσθέτουμε τα υπόλοιπα φασόλια και το κεμπάπ σόγιας, ανακατέυουμε καλά αφήνουμε για 2 με 3 λεπτά και είναι έτοιμο.

Πρίν σερβίρουμε πασπαλίζουμε κάθε πιάτο με μία κουταλιά κόλιανδρο ή μαϊντανό