Υλικά

• 2 φλιτζ. ρύζι αρμπόριο (ή οποιοδήποτε ρύζι για ριζότο)
• 25-30 γρ. αποξηραμένα πορτσίνι
• 1 μεγ. κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• 1 φλιτζ. άσπρο κρασί
• 1 φλιτζ. παρμεζάνα τριμμένη
• 2 κ.σ. βούτυρο
• 4 φλιτζ. ζωμό λαχανικών
• 2 φλιτζ. από το νερό που χρησιμοποιήσαμε για να μαλακώσουν τα πορτσίνι
• 1/3 φλιτζ. ελαιόλαδο
• αλάτι-πιπέρι

Προετοιμασία

1. Βάζουμε τα πορτσίνι σε ένα μπολ με νερό μέχρι να μαλακώσουν
2. Σε καυτό ζωμό λαχανικών ρίχνουμε το βούτυρο και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει, προσθέτουμε και το νερό από τα μανιτάρια
3. Σε μία μεσαία κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι, μόλις πάρει χρώμα ρίχνουμε το κρασί και μόλις εξατμιστεί βάζουμε και το ρύζι
4. Τσιγαρίζουμε το ρύζι μέχρι να αρχίσει να κολλάει στον πάτο της κατσαρόλας
5. Βάζουμε τον μισό από τον ζωμό και χαμηλώνουμε τη φωτιά
6. Σιγοβράζουμε μέχρι να εξατμιστούν σχεδόν τα υγρά (ανακατεύουμε συχνά ώστε να χυλώσει το ριζότο)
7. Προσθέτουμε και τον υπόλοιπο ζωμό και επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία
8. Μόλις το κατεβάσουμε από τη φωτιά προσθέτουμε την παρμεζάνα και ανακατεύουμε καλά

Ο Giuseppe Garibaldi εθνικός ήρωας της Ιταλίας και δημιουργός του σύγχρονου Ιταλικού κράτους, είχε πει:
“Tα μακαρόνια θα ενώσουν την Ιταλία”
Πλέον στον 21 αιώνα τα λόγια του βγαίνουν προφητικά όχι μόνο για την Ιταλία αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο μια που τα ζυμαρικά είναι η διατροφική συνήθεια που ενώνει όλους τους ανθρώπους.

Από που όμως ξεκίνησε η ιστορία των ζυμαρικών δεν το ξέρει κανείς, πολλές χώρες διεκδικούν την καταγωγή τους. Κάποτε πιστεύαμε ότι ο Μάρκο Πόλο έφερε τα πρώτα ζυμαρικά από την Κίνα, στη συνέχεια ερευνητές ανακάλυψαν ότι ένα δημοφιλές φαγητό στις ρωμαϊκές λεγεώνες ήταν τα λαζάνια ή τουλάχιστον μία πρώιμη μορφή τους. Άλλοι λένε ότι κατάγονται από την Ελλάδα, επίσης υπάρχουν αναφορές σε Μεσαιωνικά κείμενα για ένα είδος ζυμαρικού το “rhista” που ήταν πολύ διαδεδομένο στον Αραβικό κόσμο. Επίσης στην Κίνα έχουν βρεθεί υπολείμματα τροφών με κινόα που χρονολογούνται 4000 χρόνια πριν. Πολλοί είναι αυτοί που διεκδικούν την πατρότητα και εν συνεπεία  λίγη από τη δόξα της πιο διάσημης τροφής στον πλανήτη αλλά κανείς δεν μπορεί να την αποδείξει!
Προσωπικά πιστεύω ότι αλεύρι και νερό είχαν όλοι οι πολιτισμοί, σε κάποια στιγμή της ιστορίας τους κάποιος θα σκέφτηκε να κόψει και να βράση το ζυμάρι!

Ένα κομβικό σημείο στην ιστορία των ζυμαρικών είναι η εισβολή των Αράβων στη Σικελία γύρω στον 8ο αιώνα, οι Άραβες  έφεραν στην Ιταλία το αλεύρι σκληρού σίτου και έτσι ξεκίνησε  η ιστορία της Ιταλικής κουζίνας.

Ο βασικός λόγος που τα ζυμαρικά είχαν μεγάλη απήχηση είναι ότι αποξηραμένα μπορούν να διατηρηθούν για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα. Κάτι που τα καθιστούσε εύκολα στη μεταφορά τους και στην αποθήκευση μέχρι την επόμενη παραγωγή δημητριακών . Υπάρχουν στα ναυτικά αρχεία της Γένοβας αναφορές για φορτία με ζυμαρικά που χρονολογούνται από το 13ο αιώνα. Η ευκολία στη μεταφορά σε συνδυασμό με τη σιτάρκεια  συνέβαλαν τα μέγιστα στο να εξαπλωθούν και να αγαπηθούν τα ζυμαρικά σε ολόκληρη τη Μεσόγειο και εν συνεχεία σε όλο τον κόσμο.
Όταν οι Ισπανοί έφεραν τις ντομάτες από την Νότια Αμερική τα ζυμαρικά βρήκαν το τέλειο ταίρι τους. Η πρώτη συνταγή ζυμαρικών με ντομάτα εμφανίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα. Επίσης η σάλτσα ντομάτας ήταν ο λόγος που οι Ευρωπαίοι σταμάτησαν να τρώνε τα ζυμαρικά με τα χέρια…!
Ενώ καμία χώρα δεν μπορεί να επικαλεστεί την καταγωγή τους, τη δόξα για τη διάδοση τους στο σύγχρονο κόσμο την καρπώνεται δικαιωματικά η Ιταλία.Η πρώτη συνταγή ζυμαρικών βρίσκεται σε βιβλίο ενός Ιταλού μάγειρα του 15ου αιώνα. Οι Ιταλοί δημιούργησαν ένα τεράστιο φάσμα διαφορετικών σχημάτων κατάλληλο το καθένα για διαφορετικές σάλτσες, ανήγαγαν το μαγείρεμα των ζυμαρικών σε ιεροτελεστία και εκμεταλλεύτηκαν τη μοναδικότητα της κουζίνας τους με αποτέλεσμα σήμερα τα προϊόντα τους να πωλούνται σε καταστήματα τροφίμων σε όλο τον κόσμο και σε κάθε γειτονιά να υπάρχει τουλάχιστον ένα Ιταλικό εστιατόριο.

Στην Ασία είναι πολύ διαδεδομένα τα ζυμαρικά από αλεύρι ρυζιού που υπάρχει σε αφθονία. Εδώ και εκατοντάδες χρόνια έχουν θρέψει εκατομμύρια ανθρώπων στην πολυπληθή Κίνα και στην υπόλοιπη Ασία.

Η προέλευση όμως της λέξης  “μακαρόνια” είναι Ελληνική και προέρχεται από τη λέξη “Μακάρια”. Τα”μακάρια” ήταν τρόφιμα που συμβόλιζαν την αναγέννηση και παρασκευάζονταν από σιτάρι. Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε και ένα άλλο τρόφιμο από ζυμάρι το “λάγανον” που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε “laganum” και σήμερα λέγεται λαζάνι!