Aλιβάρβαρο, αγγιναράκι, αγριοαγκινάρα, καρύδα, χαρακούλι, κατσούλα, ασπραγκάθι.

Πώα, πολυετής που φθάνει τα 10 cm. Ανήκει στην οικογένεια Asteraceae και το γένος Centaurea, το ίδιο γένος που ανήκει το γαϊδουράγκαθο.

Φυτρώνει σε ορεινά, πετρώδη εδάφη και διαθέτει μεγάλη ρίζα που φθάνει βαθιά στο χώμα. Ανθίζει από τις αρχές της Άνοιξης μέχρι το Καλοκαίρι και το λουλούδι του μοιάζει με της αγγινάρας .

Έρευνες έχουν δείξει ότι διαθέτει αντικαρκινικές , αντιοξειδωτικές ιδιότητες και ωφελεί το καρδιαγγειακό σύστημα.

Μαγειρική.

Τρώγεται όταν είναι ακόμα τρυφερό, βραστό, γιαχνί ή τσιγαριαστό.

Α.Χ.

Ένα από τα πιο δημοφιλή και νόστιμα άγρια χόρτα. Με γλυκιά μυρωδιά γάλακτος, τρώγεται ωμή σε σαλάτες και μαζί με ωμά άγρια σταμναγκάθια, λεμόνι και αγνό ελαιόλαδο είναι μια από τις πιο νόστιμες Κρητικές σαλάτες.

Είναι γνωστή από το Βυζάντιο και το Μεσαίωνα με τις ονομασίες γαλακτίτις και γαλακτίδα αντίστοιχα.

Περιγραφή

Πόα, πολυετής, φυτρώνει σε γόνιμα αλλά και άγονα βραχώδη εδάφη. Ανήκει στην πολυποίκιλη οικογένεια των αστεροειδών- Asteraceae. Συναντάται κυρίως στη Μεσόγειο και σε εύκρατα κλίματα. Το ώριμο φυτό δημιουργεί ξυλώδη ρίζα που επάνω της αναπτύσσονται νέα φυτά.

Όλο το φυτό περιέχει γαλακτώδη, μυρωδάτο χυμό. Τα φύλλα της είναι μακρόστενα, με διαφοροποιούμενα σχήματα, ελαφρά σαρκώδη. Ανθίζει την Άνοιξη, με κίτρινα άνθη που αναπτύσσονται πάνω σε μακρείς μίσχους και φθάνει τα 20-40 cm. Oι σπόροι διαθέτουν πτητικά όργανα που διευκολύνουν τη διασπορά του φυτού.

Χρήσεις της γαλατσίδας.

Φαρμακολογία

Αποτοξινωτική, δροσιστική, πλούσια σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία.

Τελευταίες μελέτες, δείχνουν ότι βοηθά στη θεραπεία ελαφρών μορφών καρκίνου του δέρματος (όχι του μελανώματος). Τα φύλλα της χρησιμοποιούνται σαν επίθεμα και έχουν αναλγητικές ιδιότητες.

Μαγειρική

Οι γαλατσίδες πριν ανθίσουν είναι δροσερές και ζουμερές κι έτσι τρώγονται ωμές, δίνοντας τη χαρακτηριστική μυρωδιά τους στα άλλα σαλατικά.

Μαγειρεύονται φρικασέ, γιαχνί, τσιγαριαστές και συνδυάζονται με πικρά χόρτα για να μαλακώνουν τη γεύση.

Α.Χ.

Από τις αρχές του Χειμώνα μέχρι το τέλος της Άνοιξης, η φύση μας προσφέρει απλόχερα μεγάλη ποικιλία από άγρια χόρτα. Ιδανικά για πίτες, βραστές και ωμές σαλάτες, τσιγαριαστά, φρικασέ.

Οι ζοχοί ή τζοχοί ή σφογκοί είναι από τα πιο γνωστά άγρια χόρτα και τους βρίσκουμε εύκολα σε μέρη που κρατάνε υγρασία, σε καλλιεργημένα ή μη εδάφη.

Είναι γνωστοί από τον Θεόφραστο με το όνομα σόγχοι.

Περιγραφή

Οι ζοχοί συναντώνται στην Ευρώπη, Ασία και Αμερική.

Ανήκουν στην οικογένεια των Αστεροειδών-Asteraceae, την ίδια οικογένεια που ανήκει και το γνωστό γαϊδουράγκαθο.

Ποώδες φυτό, μονοετές, διετές ή πολυετές, με ρίζα βαθιά μονή ή διακλαδισμένη. Το νεαρό φυτό  αναπτύσσεται σε ροζέτα στο έδαφος και όσο μεγαλώνει επάνω σε κορμό.Ψηλώνει μέχρι 1 μέτρο.

Τα φύλλα του στη βάση τους αγκαλιάζουν τον κορμό, είναι πράσινα με κοκκινωπές αποχρώσεις, πριονωτά και περιέχουν γαλακτώδη χυμό.  Οι ανθοί του είναι κίτρινοι, σχηματίζουν ταξιανθίες και μπορεί να δημιουργηθούν όταν το φυτό είναι ακόμα κοντά στο έδαφος ή στην κορυφή του βλαστού που μπορεί να έχει αναπτύξει. Οι σπόροι είναι τριχωτοί και έχουν πτητικά όργανα για τη διασπορά.

Συστατικά

Οι ζοχοί είναι πλούσιοι σε κάλιο, σίδηρο και ασβέστιο αλλά περιέχουν και μικρές ποσότητες από βιταμίνη C, φώσφορο, ριβοφλαβίνη και νιασίνη.

Α.Χ.