Η πιο μυρωδάτη σαλάτα του Καλοκαιριού.

Υλικά για μεγάλη σαλάτα

• 1 ματσάκι ρόκα χονδροκομμένη
• 1 μάτσο βασιλικός (τα φύλλα)
• 200 gr φράουλες σε χονδρές φέτες
• 1 χούφτα καρύδια χονδροκομμένα
• 4-5 χουρμάδες κομμένους σε μέτρια καρέ
• αλάτι
• προαιρετικά κόκκους ροζ πιπεριού

για τη σάλτσα

• 5 κουταλιές παρθένο ελαιόλαδο
• χυμό από 1 λεμόνι
• 4-5 φράουλες (ανάλογα με το μέγεθος)

ή σκέτο λαδολέμονο

Παρασκευή

Προετοιμάζουμε όλα τα υλικά, ανακατεύουμε καλά αλλά με ελαφρές κινήσεις, σερβίρουμε σε μεγάλο πιάτο και προσθέτουμε τη σάλτσα.

Α.Χ.

Υλικά για για 4 μερίδες

• 2 ώριμα αβοκάντος
• 2/3 φλυτζανιού καρύδια
• 8 μαλακούς χουρμάδες
• 4 φρέσκα σύκα ή 6 άσπρα αποξηραμένα
• 1 μπανάνα
• χυμό από 1-2 λεμόνια

Παρασκευή

1. Αλέθουμε σε στεγνό μούλτι τα καρύδια και τα μεταφέρουμε σε μπωλ.
2. Αφαιρούμε τα κουκούτσια από τους χουρμάδες και τους ψιλοκόβουμε μαζί με τη μπανάνα στο μούλτι.
3. Ανακατεύουμε τη σκόνη των καρυδιών με τον πολτό, προσθέτουμε τα σύκα ψιλοκομμένα, όσο χυμό λεμονιού μας αρέσει (τουλάχιστον ενός), και γεμίζουμε τα αβοκάντος.
4. Για να αφαιρέσουμε το κουκούτσι χωρίς να χαλάσουμε το αβοκάντο, το κόβουμε στη μέση και χτυπώντας ελαφρά το μαχαίρι πάνω στο κουκούτσι το βυθίζουμε , το στρίβουμε και το αφαιρούμε.

ΤIPS

• Τ ο μείγμα είναι αρκετά γλυκό χωρίς προσθήκη κάποιας γλυκαντικής ύλης.
• Για να μη μαυρίσει το αβοκάντο μόλις το κόψουμε το αλείφουμε με χυμό λεμονιού.
• Μπορούμε να εμπλουτίσουμε το μείγμα με σταφίδες, μέλι, μπέρις ή να αντικαταστήσουμε τα σύκα με ανανά ή φρούτα της αρεσκείας μας.
• μπορούμε να αφαιρέσουμε μέρος από το εσωτερικό του αβοκάντο και να το προσθέσουμε ψιλοκομμένο στο μείγμα της γέμισης.

Α.Χ.

Υλικά για 4 κομμάτια.

• 2 ώριμα αβοκάντο
• 100 gr σταφίδες
• 6 χουρμάδες
• 6 αποξηραμένα βερίκοκα
  
• 6 αποξηραμένα σύκα
• 1 μεγάλη κουταλιά  μέλι ή σιρόπι αγάβης
• 1 χούφτα κάσιους ή αμύγδαλα άψητα
• ξύσμα από 1 ακέρωτο πορτοκάλι
• 1 λεμόνι
• 1/2 φλυτζ. χλιαρό νερό

Παρασκευή

1. Βάζουμε το νερό σ’ ένα μπολ, προσθέτουμε το μέλι και ανακατεύουμε καλά να λιώσει.
2. Προσθέτουμε τα αποξηραμένα φρούτα  και τ’ αφήνουμε για 1-2 ώρες.
3. Περνάμε τα φρούτα απ’το μίξερ προσέχοντας να μην τα λιώσουμε τελείως.
4. Κονιορτοποιούμε τους ξηρούς καρπούς και τους προσθέτουμε στα φρούτα.
5. Πλένουμε τα αβοκάντος και τα κόβουμε στη μέση, αφαιρώντας το κουκούτσι. Αφαιρούμε με κουτάλι ένα μέρος της ψίχας τους,  ραντίζουμε με λίγο λεμόνι για να μη μαυρίσουν και την προσθέτουμε στο προηγούμενο μείγμα. Το ίδιο κάνουμε και με τις κούπες των αβοκάντο .
6. Προσθέτουμε στο μείγμα το ξύσμα  ή ότι άλλο μυρωδικό μας αρέσει .
7. Εάν το μείγμα μας είναι πολύ στεγνό προσθέτουμε λίγο χυμό ή νερό και δοκιμάζουμε για να δούμε αν είναι όσο γλυκό το θέλουμε . Αν θέλουμε προσθέτουμε μέλι ή σιρόπι.
8. Γεμίζουμε τις κούπες με το υλικό μας και το αφήνουμε για λίγο στο ψυγείο να δροσίσει.

TIPS

• Εάν στερεώσουμε τον σπόρο του αβοκάντο πάνω σ’ ένα στενό ποτήρι με νερό , έτσι ώστε το μισό να παραμένει συνέχεια μέσα στο νερό, θα το δούμε μετά από 15 ημέρες περίπου  να βγάζει ρίζες και βλαστό. Η καλύτερη εποχή για να γίνει αυτό είναι η Άνοιξη ή το Καλοκαίρι. Μπορούμε να το κρατήσουμε στο νερό για μήνες , να το παρακολουθούμε στην εξέλιξή του και κατόπιν αν θέλουμε να το φυτέψουμε στο κήπο ή ακόμα και σε μια γλάστρα. Προσέχουμε ώστε μέσα στο νερό να βρίσκεται το χοντρό μέρος του κουκουτσιού.
• Το γλυκάκι αυτό πρέπει  να το καταναλώσουμε σε μια μέρα , μπορούμε όμως να κρατήσουμε τη μαρμελάδα χωρίς το αβοκάντο στο ψυγείο ,και να την προσθέτουμε σε μούσλι  .

Α.Χ.

 

 

 

 

 

 

Pineapple (Ανανάς)

Ο ανανάς είναι από τα πιο εντυπωσιακά τροπικά φρούτα. Αποτελείται από πολλά εξογκώματα σε σχήμα ρόμβου, καθένα από τα οποία είναι ο καρπός ενός και μόνο άνθους και όλα μαζί σχηματίζουν τον ανανά. Ο ανανάς μοιάζει με μεγάλο κουκουνάρι με γκριζοπράσινα, αγκαθωτά φύλλα στην κορυφή και είναι ένα από τα πιο εμφανίσιμα αλλά και εύγευστα φρούτα. Ο ανανάς είναι φρούτο ιδιαίτερα δημοφιλές καθώς η γλυκιά και όξινη γεύση του προσθέτει κάτι ιδιαίτερο τόσο σε γλυκές όσο και σε αλμυρές συνταγές.
Με προέλευση από τη Νότια και την Κεντρική Αμερική, οι ανανάδες καλλιεργούνταν αιώνες πριν τους ανακαλύψει ο Κολόμβος το 1493. Εντυπωσιάστηκε τόσο από την εμφάνιση και τη γεύση του φρούτου, που μετέφερε μια ποσότητα στην Ευρώπη. Επειδή ακριβώς ήταν τόσο σπάνιο φρούτο, έγινε σύμβολο της φιλοξενίας. Οι πρώτοι ανανάδες που ωρίμασαν σε θερμοκήπιο παρουσιάσηκαν στο βασιλιά της Γαλλίας, το πάθος του για το συγκεκριμένο φρούτο το έκανε ακόμα πιο πολύτιμο. Ο ανανάς στις μέρες μας καλλιεργείται σε πολλές περιοχές.
Ο ανανάς είναι πλούσιος σε βιταμίνη C και φυτικές ίνες και έχει περίπου 46 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια. Περιέχει bromelain, ένα ένζυμο που βοηθάει την πέψη, ενώ παράλληλα διαλύει τις πρωτεΐνες, γι αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μαλακώσει κρέας. Ωστόσο, εμποδίζει τη ζελατίνη να πήξει.

Pomegranate (Ρόδι)

Φρούτο εντυπωσιακό, σε σχήμα μήλου, με σκληρή, κοκκινόχρυση φλούδα και ένα μεγάλο κάλυκα που μοιάζει με κορόνα. Εσωτερικά περιέχει μια μάζα από σπόρους που τρώγονται, έχουν χρώμα μπεζ, περιβάλλονται από ένα διάφανο θύλακα σε έντονο ροζ ή κατακόκκινο χρώμα και συνδέονται μεταξύ τους με μια πικρή κίτρινη μεμβράνη, που φτάνει μέχρι τη φλούδα και δεν τρώγεται. Αυτοί οι σπόροι έχουν δώσει στο φρούτο το όνομα Pomegranate που σημαίνει μήλο με κόκκους. Για να καταναλώσετε ένα ρόδι, χρειάζεται μια σχετική προσπάθεια, αφού πρέπει να βγάλετε κάθε σπόρο χωριστά και να αφαιρέσετε τη μεμβράνη. Ωστόσο, η λεπτή και όξινη γεύση του και η δροσιστική, χυμώδης υφή του θα σας αποζημιώσουν.
Τα ρόδια, που προέρχονται από την Περσία και έχουν συνδεθεί με πολλούς πολιτισμούς και θρησκείες εδώ και αιώνες, θεωρούνταν σύμβολο γονιμότητας κατά την αρχαιότητα εξαιτίας των πολλών σπόρων τους. Μέχρι την περίοδο της Αναγέννησης, τα ρόδια χρησιμοποιούνταν για ιατρικούς σκοπούς στην Ευρώπη, ενώ στις χώρες της Μέσης Ανατολής αποτελούσαν βαικό συστατικό μαγειρικής.
Οι σπόροι του ροδιού είναι πλούσιοι σε βιταμίνη C και αποτελούν πηγή φυτικών ινών. Έχουν περίπου 72 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.

Snake fruit

Ένα ακόμα μέλος της οικογένειας των λίτσι, το οποίο πήρε το όνομα του εξαιτίας της φολιδωτής, καφετιάς φλούδας του, που μοιάζει με δέρμα φιδιού. Η σάρκα του έχει κρεμ χρώμα και είναι χωρισμένη σε τέσσερα τμήματα, καθένα από τα οποία περικλείει ένα πολύ μεγάλο καφέ κουκούτσι που δεν τρώγεται. Η υφή του καρπού εσωτερικά είναι πιο πυκνή και λιγότερο ζουμερή από το λίτσι και έχει μια ξεχωριστή γεύση που θυμίζει μήλο. Αν και το σκληρό κέλυφος προστατεύει το φρούτο, η σάρκα στεγνώνει γρήγορα, γι αυτό καλό είναι να τα τρώτε αμέσως μόλις τα αγοράζετε.

Pepinos

Ένα πανέμορφο φρούτο, με λεία χρυσή φλούδα και πορφυρές λωρίδες, που λέγεται και πεπόνι του δέντρου. Το Pepinos προέρχεται από το Περού και μοιάζει περισσότερο με πεπόνι, παρόλο που έχει συγγένεια με την ντομάτα, την πατάτα και την μελιτζάνα. Η σάρκα του έχει χρώμα απαλό κίτρινο και είναι αρκετά στυφή με γεύση που θυμίζει λεμόνι, ανανά και πεπόνι. Οι γλυκοί σπόροι του φρούτου τρώγονται.
Τα Pepinos είναι πλούσια σε βιταμίνη C και κάποια ποσότητα βιταμίνης A. Περιέχουν περίπου 25 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.

Papaya (Παπάγια)

Η παπάγια, ή αλλιώς paw-paw, προέρχεται από την τροπική Αμερική, αλλά τώρα καλλιεργείται στα περισσότερα τροπικά ή υποτροπικά μέρη του κόσμου. Τα φρούτα αυτά είναι μεγάλα, έχουν σχήμα αχλαδιού και φτάνουν μέχρι τα 20 εκατοστά μήκος. Κάποιες από τις ποικιλίες παραμένουν πράσινες ακόμα και όταν ωριμάσουν, αλλά οι περισσότερες γίνονται κίτρινες ή πορτοκαλιές. Η σάρκα του φρούτου έχει χρώμα βαθύ ροζ και γκριζόμαυρους σπόρους που τρώγονται. Η γεύση της είναι γλυκιά, κάτι ανάμεσα σε πεπόνι και ροδάκινο, είναι μαλακή και χυμώδης.
Οι παπάγιες είναι πλούσιες σε βταμίνη A και ασβέστιο και περιέχουν μεγάλες ποσότητες  από το ένζυμο παπαΐνη, που διαλύει την πρωτεΐνη και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για γο μαρινάρισμα του κρέατος. Η παπαΐνη κάνεις, επίσης το φρούτο ευκολοχώνευτο. Έχουν περίπου 45 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.

Passion fruit (Φρούτα του πάθους)

Το φρούτο του πάθους έχει πάρει το όνομα του από το εξωτικό λουλούδι του, το οποίο θεωρείται ότι συμβολίζει το Πάθος του Χριστού. Είναι φρούτα στρογγυλά ή οβάλ, που προέρχονται από την Αμερική και έχουν φλούδα βυσσινοκαφετιά ή κίτρινη, η οποία ζαρώνει όταν τα φρούτα ωριμάζουν. Ο καρπός εσωτερικά είναι διάφανος, με χρώμα πράσινο και πορτοκαλί, έχει σπόρους που τρώγονται, ιδιαίτερη γλυκόξινη γεύση και υπέροχο άρωμα. Στο μέγεθος μπορεί να είναι μικρά σαν κεράσια ή μεγάλα σαν πορτοκάλια, αλλά τα πιο συνηθισμένα στην αγορά είναι αυτά που έχουν περίπου 7,5 εκατοστά μήκος.
Τα φρούτα του πάθους περιέχουν βιταμίνες A και C και είναι πηγή φυτικών ινών. Έχουν 34 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.

Mangosteens

Αντίθετα με ότι φανερώνει το όνομα τους, τα Mangosteens δεν έχουν σχέση με τα μάνγκο, αλλά ούτε με τα λίτσι, παρά την ομοιότητα του καρπού τους. Τα Mangosteens έχουν σχήμα μήλου με φλούδα μάλλον σκληρή, καφεκόκκινη, που γίνεται κατακόκκινη όταν το φρούτο ωριμάσει. Η σάρκα χωρίζεται σε πέντε τμήματα, καθένα από τα οποία περικλείει ένα μεγάλο κουκούτσι. Τα κομμάτια αυτά περιβάλλονται από μια σκούρα ροζ ψίχα, που πρέπει να αφαιρέσετε πριν τα καταναλώσετε. Τα Mangosteens έχουν γλυκιά, δροσιστική γεύση, που θυμίζει δαμάσκηνο, αλλά είναι πιο αρωματικά.
Τα Mangosteens προέρχονται από τη Νοτιοανατολική Ασία. Τα δέντρα μεγαλώνουν αργά, δίνουν δε καρπούς ύστερα από 15 χρόνια. Καλλιεργούνται πλέον για εμπορικούς λόγους σε περιοχές της Ταϊλάνδης, της Κεντρικής Αμερικής και της Αυστραλίας.

Μάνγκο (Mango)

Το Μάνγκο είναι από τα πιο νόστιμα και εκλεκτά τροπικά φρούτα. Διάφορες ποικιλίες καλλιεργούνται στους Τροπικούς, από την Καραϊβική μέχρι την Αφρική, τη Νοτιοανατολική Ασία, την Αυστραλία και την Ινδία. Αν και υπάρχουν σε πολλά διαφορετικά σχήματα, μεγέθη και χρώματα, τα μάνγκο είναι συνήθως καμπυλωτά, στενόμακρα, με πράσινη, ροζέ – χρυσή ή κόκκινη φλούδα και σάρκα πολύ αρωματική σε έντονο πορτοκαλί χρώμα, η οποία περικλείει ένα πολύ μεγάλο, τριχωτό, επίπεδο κουκούτσι που δεν τρώγεται. Η πολύ μαλακή σάρκα τους είναι πάντα ζουμερή και γλυκιά, αν και μερικές φορές είναι λίγο στυφή. Ορισμένα μάνγκο έχουν ινώδη σάρκα, ενώ άλλα είναι ζουμερά και βουτυράτα. Κάποιες ποικιλίες λένε ότι έχουν γεύση μέντας, λεμονιού, μπανάνας κ.ά. αλλά στην πραγματικότητα έχουν  τη δική τους γεύση.
Η ιστορία του Μάνγκο μας γυρίζει 6000 χρόνι πίσω και είναι στενά συνδεδεμένη με τον Ινδουισμό. Λένε ότι ο Βούδας εμφανίστηκε στη σκιά των δέντρων μιας φυτείας μάνγκο. Τα Μάνγκο  φυτρώνουν στη Μαλαισία και τη Ινδία και αποτελούν μέρος της κουλτούρας και των θρύλων των λαών αυτών.
Τα ώριμα Μάνγκο είναι πλούσια σε βιταμίνες A και C και αποτελούν πηγή Βήτα – καροτίνης.΄Εχουν περίπου 59 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.

Ακτινίδια (Kiwifruit)

Τα Ακτινίδια είναι φρούτα με κυλινδρικό σχήμα και μήκος 7,5 – 10 εκατοστά, σκεπασμένα με ανοιχτόχρωμη καφετιά φλούδα. Τα μικρά μαύρα σποράκια του καρπού σχηματίζουν στεφάνι γύρω από την καρδιά του φρούτου. Η γεύση τους είναι λεπτή, δροσιστική και όξινη.
Τα Ακτινίδια παλιότερα ήταν γνωστά και ως κινέζικα λαγοκέρασα λόγω του ότι προέρχονται από την κοιλάδα του Γιανγκτσέ. Τώρα καλλιεργούνται στη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία, τη Νότια Αμερική ή ακόμη και στην Ιταλία και τη Γαλλία.
Ένα ακτινίδιο περιέχει μεγαλύτερη ποσότητα βιταμίνης C από τις ημερήσιες ανάγκες ενός ενηλίκου, καθώς και βιταμίνι E. Έχουν μάλιστα μόνο 50 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.

Guavas

Τα Guavas έχουν σχήμα που θυμίζει αχλάδι ή δαμάσκηνο, ενώ στο μέγεθος κυμαίνονται από 2,5 – 10 εκατοστά στη διάμετρο. Έχουν λεπτή απαλή πράσινη φλούδα που κιτρινίζει καθώς ωριμάζουν. Η σάρκα ποικίλλει από άσπρο μέχρι βαθύ ροζ ή απαλό κόκκινο και περιέχει επίπεδα, σκληρά κουκούτσια που τρώγονται. Τα Guavas είναι πολύ μυρωδάτα, με γεύση γλυκόξινη και αρωματική που θυμίζει λίγο εκείνη των κυδωνιών. Τα βρίσκουμε και κονσερβοποιημένα μέσα σε σιρόπι. Με τα Guavas μπορείτε να φτιάξετε γλυκούς χυμούς φρούτων.
Τα Guavas είναι πλούσια σε βιταμίνη C και είναι καλή πηγή καλίου, νιασίνης και ινών. Έχουν περίπου 62 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.

Dragon fruit

Τα Dragon fruit ή Pitihayas είναι πράσινα ή ροζ. Τα ροζ είναι μεγάλα φρούτα, με φούξια χρώμα και μήκος περίπου 10 εκατοστά, σκεπασμένα με μυερά πράσινα φύλλα σαν αυτά της αγκινάρας. Το εσωτερικό τους είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Έχουν σάρκα διάφανη σε χρώμα περλέ, με μαύρους σπόρους που τρώγονται και κάνουν το φρούτο πιο τραγανό και γευστικό. Η σάρκα έχει γεύση γλυκιά και δροσερή και θυμίζει ελάχιστα τη γεύση του πεπονιού. Η υφή του, τέλος θυμίζει λίγο ακτινίδιο. Το κίτρινο Dragon fruit μοιάζει με αγκαθωτό αχλάδι ή μικρό ανανά. Η γεύση του είναι ίδια με εκείνη των ροζ καρπών.
Τα Dragon fruit είναι πλούσια σε βιταμίνη C και φυτικές ίνες.

Χουρμάδες (Date Fruits)

Οι χουρμάδες είναι οι καρποί της χουρμαδιάς, που φυτρώνει σε υποτροπικές περιοχές και περιοχές της ερήμου σε όλη τη Βόρεια Αφρική, τις αραβικές περιοχές, την Καλιφόρνια και την Αυστραλία. Οι χουρμάδες φυτρώνουν σε σύμπλεγματα πολλών δεκάδων, στην κορυφή ψηλών δέντρων. Το χρώμα τους ξεκινάει από πράσινο και καθώς ωριμάζουν γίνεται γυαλιστερό καφέ. Ο μέσος όρος ετήσιας παραγωγής ενός μόνο δέντρου είναι 50 κιλά.
Οι χουρμάδες είναι από τα παλαιότερα καλλιεργήσιμα φρούτα. Πιθανολογείται ότι οι Βαβυλώνιοι τα καλλιεργούσαν ίσως και πριν 8000 χρόνια, είναι όμως σίγουρο ότι καλλιεργούνται εδώ και 5000 χρόνια. Κατά του αρχαίους χρόνους, η χουρμαδιά θεωρούνταν το δέντρο της ζωής. Κάθε τμήμα του ήταν αξιοποιήσιμο, τα βλαστάρια και τα φρούτα τα έτρωγαν ή τα ξέραιναν και τα αλεύρωναν, το χυμό του δέντρου τον έπιναν, τις ίνες τις έπλεκαν και το κουκούτσι του φρούτου το έδιναν στα ζώα τους.
Οι χουρμάδες έχουν μεγάλη θρεπτική αξία. Περιέχουν περισσότερη φυσική ζάχαρη από κάθε άλλο φρούτο και σημαντική ποσότητα ινών και καλίου, καθώς και πολλές βιταμίνες και μεταλλικά άλατα. Έχουν περίπου 144 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.

Μπανάνα (Banana)

Οι μπανάνες καλύπτονται από μια παχιά και σκληρή φλούδα, που καθαρίζεται εύκολα και προστατεύει καλά τη γλυκιά, κρεμώδη σάρκα τους. Η μπανάνα, με τα μακριά φύλλα που μπορεί να φτάσουν τα 3,6 μέτρα σε μήκος, είναι ένα γιγάντιο φυτό.
Οι μπανάνες προέρχονται από τη Νοτιοανατολική Ασία και ευδοκιμούν στους Τροπικούς από τους αρχαίους χρόνους. Η αλήθεια είναι όμως ότι, πριν αρχίσει ο άνθρωπος να καλλιεργεί τις μπανάνες συστηματικά, οι πρώτες άγριες μπανάνες περιείχαν τόσο πικρούς και μαύρους σπόρους που τις καθιστούσαν σχεδόν ακατάλληλες για βρώση.
Εκατοντάδες διαφορετικές ποικιλίες μπανάνας υπάρχουν στους Τροπικούς, ορισμένες από αυτές ειναι : Lady finger ή Sugar, Apple, Κόκκινες μπανάνες, Πράσινες μπανάνες, Πλαντάγο κ.ά.
Οι μπανάνες είναι πολύ θρεπτικές, καθώς είναι πλούσιες σε κάλιο, ριβοφλαβίνη, νιασίνη και φυτικές ίνες. Περιέχουν, επίσης βιταμίνες A και C, ασβέστιο και σίδηρο. Έχουν μεγάλη ενεργειακή αξία και είναι ιδανικές για παιδιά που βρίσκονται στην ανάπτυξη, αλλά και για τους αθλητές.

Λίτσι (Lychee)

Χαρακτηριστικά : Η σκληρή, φολιδωτή, κοκκινωπή φλούδα ή όστρακο του λίτσι πειρκλείει μια περλέ, διάφανη σάρκα, που είναι σφιχτή και μοιάζει με ζελέ. Αυτή η γλυκιά, αρωματική σάρκα είναι τυλιγμένη γύρω από ένα μεγάλο, γυαλιστερό, καφετί κουκούτσι που δεν τρώγεται.
Ιστορία : Τα λίτσι καλλιεργούνται στην Κίνα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Λένε ότι η ερωμένη ενός Κινέζου αυτοκράτορα απαίτησε κάποτε να βάλουν άμαξες με άλογα να κουβαλάνε λίτσι και να διασχίσουν όλη τη χώρα για προσωπική της ευχαρίστηση.
Θρεπτικά συστατικά : Τα λίτσι είναι πλούσια σε βιταμίνη C και έχουν περίπου 65 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.

Jackfruit

Χαρακτηριστικά : Τα Jackfruit έχουν οβάλ σχήμα και ζυγίζουν μέχρι και 20 κιλά, αλλά στην αγορά διατίθενται μόνο μικρότερα. Έχουν σκληρή αγκαθωτή, πράσινη φλούδα, που σταδιακά γίνεται καφέ. Κάθε φρούτο περιέχει μεγάλα άσπρα κουκούστια που τρώγονται. Τα ώριμα Jackfruit έχουν μυρωδιά στυφή που θυμίζει μπαγιάτικο φρούτο. Τα ώριμα Jackfruit τρώγονται ωμά αφού ξεφλουδιστούν, η σάρκα τους είναι γλυκιά.
Ιστορία : Τα Jackfruit προέρχονται από τα τροπικά δάση της Ινδίας και της Μαλαισίας. Σήμερα καλλιεργούνται στην Ασία, την Αφρική, την Αμερική και την Αυστραλία.

Feijoas

Χαρακτηριστικά : Τα Feijoas μοιάζουν με μικρά φρούτα του πάθους σε σχήμα αχλαδιού, με σκουροπράσινη φλούδα, που γίνεται κίτρινη καθώς το φρούτο ωριμάζει. Η λεπτή, σκληρή φλούδα προστατεύει τη μαλακή, σαν ζελέ σάρκα τους, που περιέχει μικρούς σκληρούς σπόρους που τρώγονται. Το άλλο τους όνομα είναι Guavas – Ανανάς.
Ιστορία : Τα Feijoas προέρχονται από τη Νότια Αμερική και πήραν το όνομα τους από τον πορτογάλο καλλιεργητή Dom da Silva Feijoa, που τα ανακάλυψε στη Βραζιλία. Στις μέρες μας καλλιεργούνται και στη Νέα Ζηλανδία.
Θρεπτικά συστατικά : Τα Feijoas είναι εξαιρετική πηγή βιταμίνης C και είναι πλούσια σε ιώδιο. Έχουν περίπου 20 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.

Durians

Χαρακτηριστικά : Τα Durians είναι γνωστά για την αποκρουστική και διαπεραστική μυρωδιά τους, που θυμίζει λίγο μούχλα. Παρόλα αυτά, όταν ωριμάσουν είναι πολύ γευστικά. Είναι φρούτα μεγάλα, που μπορεί να ζυγίζουν μέχρι και 4,5 κιλά. Στρογγυλά ή οβάλ, έχουν ένα σκληρό, σαν ξύλο, πρασινωπό εξωτερικό φλοιό που είναι σκεπασμένος με κοφτερά αγκάθια και κιτρινίζει όταν το φρούτο ωριμάσει. Περιέχουν τρία ως πέντε τμήματα που έχουν σάρκα αρωματική σε χρώμα μπεζ και πλούσια κρεμώδη υφή. Η γεύση τους είναι γλυκιά, θυμίζει λίγο φράουλα και αφήνει μια κρεμώδη αίσθηση. Τα μεγάλα καφέ κουκούτσια τους τρώγονται αν μαγειρευτούν.
Ιστορία : Τα Durians πρωτοεμφανίστηκαν στη Μαλαισία ή στο Βόρνεο και από εκεί διδόθηκαν στη Νότιοανατολική Ασία κατά τους προϊστορικούς χρόνους. Παρά τη δυσάρεστη μυρωδιά τους, θεωρούνται αφροδισιακά.
Θρεπτικά συστατικά : Τα Durians είναι φρούτα αμυλώδη. Περιέχουν μικρή ποσότητα λίπους και αποτελούν πηγή καλίου και βιταμίνης C.

Carambolas

Χαρακτηριστικά : Τα Carambolas, αν και προέρχονται από τη μακρινή Ινδονησία και τα νησιά Μαλούκαςς, βρίσκονται πολύ εύκολα στην αγορά. Το φρούτο, όταν είναι ακατέργστο, έχει χρώμα κίτρινο ή κεχριμπαρένιο, κηρώδη φλούδα και σχήμα κυλινδρικό, που σχηματίζει πέντε μυτερές γωνίες. θυμίζει κινέζικο φανάρι. Όταν το φρούτο κοπεί διαγώνια, οι φέτες του έχουν τέλειο αστεροειδές σχήμα και γίνονται υπέροχα διακοσμητικά. Αν και δεν είναι ιδιαίτερα γευστικά, τα Carambolas είναι δροσιστικά και ζουμερά.
Ιστορία : Τα Carambolas προέρχονται από το αρχιπέλαγος της Μαλαισίας, ανάμεσα στη Βορειοανατολική Ασία και την Αυστραλία, αλλά σήμερα καλλιεργούνται και στην Αφρική, τη Βραζιλία, τις Δυτικές Ινδίες και την Αμερική.
Θρεπτικά συστατικά : Τα Carambolas αποτελούν πηγή βιταμίνης C και περιέχουν κάποιες ποσότητες καλίου, νιασίνης και φωσφόρου. Έχουν περίπου 50 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.

Αρτόκαρπος (Breadfruit)

Χαρακτηριστικά : Οι Αρτόκαρποι προέρχονται από ένα πολύ ψηλό δέντρο. Είναι μεγάλοι, στρογγυλοί, με σχήμα που θυμίζει αυγό και ζυγίζουν από 300 γραμμάρια μέχρι και 3 κιλά. Έχουν φλούδα χοντρή, πρασινωπή, με εξογκώματα και σάρκα λευκή, αμυλώδη, με υφή ίδια με του ψωμιού, που άλλοτε περιέχει μέχρι και 200 σπόρους και άλλοτε κανέναν.
Ιστορία : Οι Αρτόκαρποι πρωτοεμφανίστηκαν στον Ειρηνικό και στις Ανατολικές Ινδίες και έγιναν διάσημοι με τη γνωστή ανταρσία του Bounty το 1787, όταν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς τις Δυτικές Ινδίες, ο καπετάνιος προτίμησε να ρίξει τα τελευταία αποθέματα νερού που είχε στο πολύτιμο φορτίο του από αρτόκαρπους αντί να τα δώσει στο πλήρωμα του.
Θρεπτικά συστατικά : Ο Αρτόκαρπος είναι αμυλώδης, πλούσιος σε φυτικές ίνες και περιέχει μικρές ποσότητες βιταμίνης C και φολικού οξέος.

Babacos

Χαρακτηριστικά : Τα Babacos είναι υβρίδια της παπάγιας. Είναι μυτερά στη μία άκρη και πιο επίπεδα στην άλλη, με πενταγωνικό σχήμα και με σάρκα λευκή και απαλή. Όταν δεν είναι ακόμη ώριμα, η φλούδα τους έχει απαλό πράσινο χρώμα. Στην ώριμη φάση τους, η σάρκα τους, που έχει ανοιχτό πορτοκαλί και ροζ χρώμα, είναι νόστιμη και ζουμερή, με ένα ελαφρύ άρωμα φρέσκιας φράουλας και γεύση που θυμίζει λίγο παπάγια.
Ιστορία : Τα Babacos προέρχονται από το Εκουαδόρ. Οι Ευρωπαίοι καλλιεργητές το ανακάλυψαν πριν από 70 χρόνια περίπου και τώρα καλλιεργείται πολύ στη Νέα Ζηλανδία.
Θρεπτικά συστατικά : Τα φρούτα αυτά περιέχουν πολύτιμα ένζυμα που βοηθούν στην αφομοίωση του λίπους, καθώς και πρωτεΐνες. Είναι, επίσης καλή πηγή βιταμίνης C.

www.asxetos.gr