Σώστε τις Ελληνικές ντόπιες ποικιλίες σπόρων …Σώστε τη τροφή μας !

Ήταν απλά θέμα χρόνου οι Ελληνικές ντόπιες ποικιλίες σπόρων να βρεθούν στο στόχαστρο της επίθεσης, όπως αυτή εξαπολύεται με την μορφή του κλεισίματος της Τράπεζας Διατήρησης Γενετικού Υλικού.

Η αλήθεια είναι ότι γενικά η συγκυρία δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη για τις φυσικές, ντόπιες ποικιλίες σπόρων σε παγκόσμιο επίπεδο, οι οποίες με κάθε τρόπο επιχειρείται να εξαφανιστούν και να κυριαρχήσουν όχι απλά τα υβρίδια αλλά οι γενετικά τροποποιημένοι σπόροι.

Με τον ίδιο τρόπο που μέσα σε μόλις 3-4 δεκαετίες οι φυσικές τροφές ξεχάστηκαν σχεδόν εντελώς και μπήκαν στο περιθώριο και οι άνθρωποι πλέον τρέφονται με επεξεργασμένες τροφές γεμάτες κάθε είδους δηλητήρια, με αντίστοιχο τρόπο προχωράει ραγδαία και η εξαφάνιση των φυσικών σπόρων.

Το σχέδιο έχει σε μεγάλο βαθμό ολοκληρωθεί (5 εταιρείες ελέγχουν το εμπόριο σπόρων) και προωθείται με συντονισμένη εκστρατεία των εταιρειών βιοτεχνολογίας, των διεθνών νεοταξικών οργανισμών (με τα ολοκληρωτικά τους νομοθετήματα codex alimentarious, agenda 21) και των κυβερνήσεων πιόνια τους (με νόμους όπως ο S.510 στις ΗΠΑ).

Η νέα τάξη δείχνει μια πρωτοφανή εμμονή να επιβάλλει τους γενετικά τροποποιημένους (GMO) σπόρους και οργανισμούς με κάθε τρόπο, σε σημείο πλέον οι «ανθρωπιστικές» της επεμβάσεις να γίνονται με αυτόν ως έναν από τους κυρίαρχους λόγους.

Γνωρίζουμε ότι στο Ιράκ ένας από τους πρώτους νόμους που πέρασε το κατοχικό καθεστώς ήταν η απαγόρευση στους αγρότες να διατηρούν σπόρους για να ξανασπείρουν την νέα σοδειά, όπως γινόταν για χιλιετίες. Και όταν αυτό αφορά την περιοχή της αρχαίας Μεσοποταμίας από όπου ξεκίνησε η γεωργία πριν 10 χιλιάδες χρόνια, τότε μια τέτοια ενέργεια είναι πολύ περισσότερο μια ξεκάθαρη δήλωση της νέας τάξης για το τέλος της γεωργίας και της τροφής όπως την ξέραμε.

Μέσα από την επιθετική και παραπλανητική δράση των εταιρειών βιοτεχνολογίας, οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες έχουν τώρα εξαπλωθεί σε πάνω από 25 χώρες, έναντι μόλις 3 χωρών (ΗΠΑ, Καναδάς, Αργεντινή) μέχρι πριν λίγα χρόνια. Χαρακτηριστικό και τραγικό παράδειγμα η Ινδία, όπου μέσω της εξαπάτησης των μικρών αγροτών για μεγαλύτερες σοδειές, αυτοί χρεώθηκαν για να αγοράσουν γενετικά τροποποιημένους σπόρους οι οποίοι όμως είχαν πολύ χειρότερη απόδοση από τις δικές τους ντόπιες ποικιλίες.

Το αποτέλεσμα είναι οι χιλιάδες αυτοκτονίες αυτών των αγροτών. Και η ΕΕ, το άλλοτε «ισχυρό» προπύργιο ενάντια στα μεταλλαγμένα, τώρα φαίνεται καθαρά τι ρόλο έπαιζε όλα αυτά τα χρόνια, αφού με συγκεκριμένα νομοθετήματα υποσκάπτει πλέον ενεργά την σταθερή αποστροφή των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς.

Ένα ακόμη ύποπτο στοιχείο είναι ότι οι ίδιες οι εταιρείες που προσπαθούν με απόλυτη μανία να μας επιβάλλουν τα μεταλλαγμένα, φέρονται να έχουν χρηματοδοτήσει την παγκόσμια κιβωτό των σπόρων στο Σβαρμπαλντ της Νορβηγίας.

Γιατί άραγε θα πρέπει να ταϊστεί η ανθρωπότητα με μεταλλαγμένα, με κάτι δηλαδή αφύσικο το οποίο δεν είναι τροφή, ενώ οι φυσικοί σπόροι θα είναι όλοι μαζεμένοι και υπό τον έλεγχο τους;

Τι άραγε σχεδιάζουν και τι διακυβεύεται με την τροφή μας και την επιβίωση μας;

Όμως ας επανέλθουμε στην Ελλάδα, για την οποία ακούμε συνήθως να λέγεται ότι όλα αυτά που τώρα υφίσταται, είναι ένα μεγάλο πείραμα της νέας τάξης, το οποίο αναμένεται να εφαρμοστεί και αλλού αν πετύχει. Τίποτε δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα από όσο αυτή η άποψη. Και αυτό γιατί στην Ελλάδα δεν γίνεται κανένα πείραμα.

Στην Ελλάδα εφαρμόζεται η δοκιμασμένη λύση σε πάνω από 30 χώρες στον κόσμο με συμβολικότερη περίπτωση αυτήν της Αργεντινής. Αν θέλουμε να σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί, ας μελετήσουμε προσεκτικά τι έγινε εκεί και πως η Αργεντινή από πλούσια και αυτάρκης χώρα βρέθηκε να πεινάει, να έχει ιδιωτικοποιηθεί ο πλούτος της και το νερό της και να τρώει μεταλλαγμένα. Αυτή είναι η κληρονομιά του ΔΝΤ και εκεί σκοπεύουν να οδηγήσουν κι εμάς αν δεν μπλοκαριστούν από έξυπνες δικές μας πρωτοβουλίες, οι οποίες έχουν ήδη εμφανιστεί σε τοπικό επίπεδο, όμως θα πρέπει να επεκταθούν σε κάθε πλευρά της ζωής μας και πρώτιστα στον έλεγχο της τροφής.

Ας μην γελιόμαστε η τροφή μας είναι ήδη σοβαρότατα αλλοιωμένη και τα μεταλλαγμένα είναι ήδη εδώ σε κάποιο ποσοστό: στις μεταλλαγμένες ζωοτροφές που δίνονται στα ζώα, στην γλυκαντική ουσία ασπαρτάμη, η οποία προέρχεται από μεταλλαγμένο βακτήριο και είναι τοξική, και ποιος ξέρει που αλλού, αφού δεν υπάρχει σήμανση και έλεγχος.

Η κατάσταση είναι πάρα, μα πάρα πολύ σοβαρή και ανεξάρτητα από το αν το έχουμε αντιληφθεί ή όχι, το πρώτο βήμα άλωσης της τροφής μας έχει γίνει. Αν αύριο έκαναν το τελικό βήμα και προσπαθούσαν να μας επιβάλλουν την καλλιέργεια μεταλλαγμένων σπόρων, θα υπήρχε άραγε η απαιτούμενη γενική κατακραυγή και ενεργοποίηση ή θα πέρναγε κι αυτό όπως όλη η μέχρι τώρα κομπίνα του ψευδοχρέους;

Το ζήτημα της τροφής είναι κορυφαίας και ζωτικής σημασίας και δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο ζήτημα, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για δήθεν άλλες προτεραιότητες. Είναι το πρωτεύον γιατί έχει να κάνει με την υγεία και την επιβίωση, και ειδικά για την Ελλάδα, έχει να κάνει με την αυτάρκεια μέσω της βιοποικιλότητας, και την διατροφική ασφάλεια μας με φρέσκια, αγνή, φυσική τροφή.

Επίσης είναι το πρωτεύον γιατί τελικά η τροφή έχει να κάνει με τον έλεγχο του μυαλού μας, αφού ουσιαστικά μέσω αυτής επιχειρούν και καταφέρνουν να μας κάνουν να συναινέσουμε με το δικό τους σκεπτικό αντίληψης των πραγμάτων, το οποίο όμως αντανακλά τα δικά τους και μόνο συμφέροντα. Με την «πράσινη επανάσταση» μας έκαναν να συναινέσουμε και να αποδεχθούμε ότι αυτό που θα τρώμε θα περιέχει δηλητήρια (φυτοφάρμακα).

Με την βιομηχανική εκμετάλλευση των ζώων μας έκαναν να συναινέσουμε στην καταπίεση των άλλων αισθανόμενων όντων του πλανήτη και έτσι τελικά και εμάς των ίδιων. Τώρα με την «επανάσταση της βιοτεχνολογίας» μας παραπλανούν να συναινέσουμε, ούτε λίγο ούτε πολύ, στο ίδιο το τέλος της ζωής, πάντα μέσα από τις γνωστές, απατηλές κενολογίες περί ασφάλειας, αντιμετώπισης της πείνας, κλπ.

Με απλά λόγια λοιπόν, το κεφάλαιο των σπόρων είναι το τελικό και απόλυτα θεμελιώδες πεδίο αναμέτρησης, γιατί πάνω από όλα είναι ένα ιδεολογικό πεδίο, όπου θα πρέπει να χτυπηθεί μια για πάντα η αντίληψη ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ότι δηλαδή με το πρόσχημα της παραγωγής τροφής μπορούν να επιδοθούν κάποιοι στην καταστροφή του οικοσυστήματος και στην καταπίεση της πλειοψηφίας των ανθρώπων και όλων των ζώων.

Η τρέχουσα συγκυρία επιθετικής προώθησης των γενετικά τροποποιημένων σπόρων και οργανισμών δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε ουρανοκατέβατη, αλλά πατάει σε μια πολλή γερή βάση: στην ιδεολογική χειραγώγηση της ανθρωπότητας ότι είναι «φυσιολογικό» να δηλητηριάζουμε αυτό που θα φάμε, ύστερα από τις 5 και πλέον δεκαετίες συμβατικής, χημικής γεωργίας. Αφού απέσπασαν την αποδοχή μας στο πρώτο κακό, αφού δηλαδή δεχθήκαμε τον τρόπο παραγωγής τους ο οποίος γεμίζει την τροφή μας με δηλητήρια, τώρα θεωρούν ότι είναι πλέον ανοιχτός ο δρόμος να επεκτείνουν αυτό το κακό εκθετικά, διατηρώντας τα δηλητηριώδη φυτοφάρμακα και επιπλέον προσθέτοντας μια κακόβουλη γενετική μετάλλαξη του DNA, η οποία δεν θα συνέβαινε ΠΟΤΕ στην φύση.

Επιμένουν δηλαδή στην απόλυτη ανωμαλία, η οποία αποδείχθηκε τραγικά αδιέξοδη, μη αειφόρος και καταστροφική, και την παρουσιάζουν ως μονόδρομο, ενώ αποσιωπούν με κάθε τρόπο τις πραγματικά αειφόρες και φιλικές μορφές καλλιέργειας, όπως η περμακουλτούρα, η φυσική καλλιέργεια, και η βιολογική veganic καλλιέργεια, οι οποίες είναι οι μόνες που μπορούν να διασφαλίσουν αυτό που πραγματικά θα αξίζει να αποκαλείται τροφή.

Το τελευταίο ύπουλο επιχείρημά τους είναι αυτό της δήθεν «συνύπαρξης» των μεταλλαγμένων και φυσικών σπόρων.

Όμως, όπως πολύ εύστοχα είπε κάποιος, «δεν μπορεί να συνυπάρχει η εγκυμοσύνη με την παρθενία», και οι μεταλλαγμένοι σπόροι θα αλλοιώσουν και θα εξαφανίσουν τους φυσικούς σπόρους, με αποτέλεσμα να χαθεί η βιοποικιλότητα. Κι ενώ όλα τα άλλα ξαναγίνονται, και τα ψευδοχρέη πχ διαγράφονται, η βιοποικιλότητα που θα χαθεί, δεν επανέρχεται. Αν μας πάρουν τους σπόρους, μας παίρνουν και τον τελευταίο έλεγχο στην ίδια μας την ζωή και τότε θα μιλάμε για την πλήρη μετάλλαξή μας, σε ένα άλλο, απόλυτα διαχειρίσιμο και αναλώσιμο είδος, έρμαιο στα κακόβουλα σχέδια της νέας τάξης.

Αν όμως ανατρέψουμε το σκεπτικό τους στο βασικό πεδίο της τροφής και τους αφαιρέσουμε κάθε νομιμότητα να μας ελέγχουν με το δήθεν πρόσχημα ότι παράγουν την τροφή μας, τότε ανοίγει ο δρόμος να τους αμφισβητήσουμε και στον έλεγχο της υγείας και σε κάθε άλλη πλευρά της ζωής μας και τότε φυσικά τα ψέματα θα έχουν τελειώσει για το ανοσιούργημα και την ανωμαλία που λέγεται σύστημα της νέας τάξης.

– http://www.katohika.gr/2013/01/sos-sporoys.html
πηγή: Βετεράνος

Όταν εξαφανιστούν οι τοπικές ποικιλίες καλλιεργήσιμων φυτών, μαζί τους θα εξαφανιστούν ανεπιστρεπτί και οι επιλογές μας, καθώς θα είμαστε διατροφικά εξαρτημένοι.

Δεδομένου ότι υπάρχει ανετοιμότητα, όσον αφορά το πρόβλημα το οποίο απροκάλυπτα εντείνεται, πρέπει η κοινωνία να αφυπνιστεί και να λάβει τα μέτρα της απέναντι σε μία κατάσταση επικίνδυνα οργανωμένη και δρομολογημένη, για τον έλεγχο των διατροφικών πηγών του κόσμου.

Αυτή η πιθανή εξέλιξη πρέπει να σταματήσει, πριν είναι πολύ αργά.

Για να συμβεί αυτό, πρέπει να αναγνωρίσουμε τη σημασία διατήρησης των τοπικών, παραδοσιακών, ενδημικών, μη-τροποποιημένων αγροτικών ποικιλιών.

Σημασία των Παραδοσιακών Τοπικών Ποικιλιών

Οι κοινωνίες των νησιών, επιβίωσαν επί χιλιετίες καλλιεργώντας τις μοναδικές νησιωτικές ποικιλίες οπωροκηπευτικών φυτών. Οι ποικιλίες αυτές χρειάστηκαν αιώνες για να προσαρμοστούν γενετικά στις ιδιαίτερες συνθήκες των διαφορετικών νησιών, όπως για παράδειγμα η έλλειψη νερού, οι έντονοι άνεμοι, το φτωχό σε θρεπτικά συστατικά χώμα, τα τοπικά φυτοπαθογόνα.

Η γεωγραφική απομόνωση των νησιών, οδήγησε στην ανάπτυξη μεγάλου αριθμού διαφορετικών τοπικών ποικιλιών, οι οποίες είναι προσαρμοσμένες στις εδαφοκλιματικές συνθήκες του κάθε νησιού. Έτσι μπορούν να αναπτύσσονται έχοντας καλή απόδοση, περιορισμένες ανάγκες σε νερό και θρεπτικά συστατικά, ενώ μπορούν να αμύνονται στους φυσικούς τους εχθρούς. Δηλαδή μπορούν να καλλιεργούνται χωρίς να χρειάζονται χημικά λιπάσματα ή φυτοφάρμακα.

Ενώ χρειάζονται αιώνες για να εξελιχθούν οι τοπικές ποικιλίες φυτών, σε λίγες μόνο δεκαετίες βλέπουμε ότι σε ολόκληρη την Ελλάδα, οι τοπικές ποικιλίες εξαφανίζονται με ιδιαίτερα ανησυχητικούς ρυθμούς. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι στην Ελλάδα, σε λίγες μόνο δεκαετίες, από τις 200 ποικιλίες σταριού που καλλιεργούνταν, έχουν μείνει μόνο 20, δηλαδή μειώθηκαν κατά 92%. Επίσης, πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι μόνο το 2-3 % των ποικιλιών λαχανικών που υπήρχαν πριν 50 χρόνια στην Ελλάδα έχει διασωθεί υπό καλλιέργεια μέχρι τις μέρες μας.

 Κιβωτός – Τράπεζα Σπόρων Αιγαίου

Μια σύγχρονη Κιβωτός για  την προστασία του ελληνικού Φυτογενετικού Υλικού

Προσπαθώντας να προσεγγίσει αυτό το δύσκολο πρόβλημα, το Αρχιπέλαγος δημιούργησε την άνοιξη του 2005 την Κιβωτό – Τράπεζα Σπόρων Αιγαίου, η οποία εδρεύει στην ερευνητική βάση στις Ράχες Ικαρίας και έχει ως στόχο τη συγκέντρωση και μακροχρόνια φύλαξη σπόρων, καθώς και τον πολλαπλασιασμό και τη διάδοση της καλλιέργειας των τοπικών ποικιλιών καλλιεργούμενων φυτών από τα νησιά του Αιγαίου. Παράλληλα συγκεντρώνονται και σπόροι από ενδημικά, προστατευόμενα και άλλα είδη χλωρίδας των νησιών. Η ανάγκη δημιουργίας της Τράπεζας Σπόρων ήταν επιτακτική, καθώς τα τελευταία χρόνια κατά την ερευνητική μας δράση στο Αιγαίο, παρατηρούμε ότι οι τοπικές ποικιλίες εξαφανίζονται χρόνο με το χρόνο, ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα νησιά.

Η Κιβωτός – Τράπεζα Σπόρων Αιγαίου μέσα σε δύο χρόνια λειτουργίας, κατάφερε να συγκεντρώσει φυτογενετικό υλικό από διάφορες περιοχές της χώρας.  Συνεργάζεται με την Τράπεζα Σπόρων Φυτογενετικού Υλικού του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας, με μη-κυβερνητικές οργανώσεις καθώς και φορείς που δραστηριοποιούνται σε αυτό τον τομέα στην Μεσόγειο.

Με συνεχή, εκτεταμένη έρευνα και τη συγκινητική συνεργασία ευαισθητοποιημένων πολιτών από τις τοπικές κοινωνίες, έχουν συγκεντρωθεί εκατοντάδες ποικιλίες, από νησιά , νησίδες, βραχονησίδες και παράκτιες περιοχές του Αιγαίου, καθώς και περιοχές της Στερεάς Ελλάδας. Περιλαμβάνουν τοπικές ποικιλίες δενδρωδών, κηπευτικών, σιτηρών, ψυχανθών, αμπέλου και βοτάνων.

Οι σπόροι φυλάσσονται υπό κατάλληλες συνθήκες για μακροχρόνια συντήρηση και καλλιεργούνται πειραματικά για μορφολογική παρατήρηση, έτσι ώστε να εξεταστεί ο τυχόν βαθμός επιμόλυνσης και να επιτευχθεί ο πολλαπλασιασμός τους.

Ενέργειες της Κιβωτού – Τράπεζας Σπόρων Αιγαίου

Καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου οι ερευνητές του Αρχιπελάγους προσεγγίζουν απομακρυσμένες περιοχές, συνεχίζοντας τις προσπάθειες εύρεσης και συλλογής σπόρων από σπάνιες παραδοσιακές και ενδημικές ποικιλίες.

Ωστόσο για να μπορέσει η Κιβωτός – Τράπεζα Σπόρων Αιγαίου, να γίνει περισσότερο αποτελεσματική και να επιτευχθεί σωστή διαχείριση, καθώς και εξασφάλιση της βιωσιμότητας του Ελληνικού φυτογενετικού υλικού, είναι απαραίτητος ο πολλαπλασιασμός και αναδιανομή μέρους του φυλασσόμενου φυτογενετικού υλικού, σε υπεύθυνους και ευαισθητοποιημένους καλλιεργητές έτσι ώστε να εξασφαλισθεί η προώθηση της καλλιέργειας των αναντικατάστατων αυτών ποικιλιών, που στήριξαν επί αιώνες τη διατροφή των αγροτικών κοινωνιών και ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας.

Οι αγρότες συνεργάζονται με τους επιστήμονες του Αρχιπελάγους, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ότι καλλιεργούν υπό ασφαλείς συνθήκες, δηλαδή συνθήκες τέτοιες που αποκλείουν κίνδυνο επιμόλυνσης από ξένες ποικιλίες, αλλά και που θα επιτρέπουν τον πολλαπλασιασμό των τοπικών ποικιλιών, με μεθόδους βιολογικής καλλιέργειας, χωρίς τη χρήση χημικών χημικών φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων.

Γι αυτό το Αρχιπέλαγος συνεχίζει να ενημερώσει και να ευαισθητοποιεί τις κοινωνίες των νησιών, για την ανάγκη σωστής φύλαξης των τοπικών ποικιλιών καλλιεργούμενων ειδών φυτών, αλλά και για τις μεθόδους με τις οποίες μπορούν να καλλιεργούνται χωρίς κίνδυνο επιμόλυνσης και χρήση χημικών πρόσθετων.

Πως επιμολύνονται και εξαφανίζονται οι τοπικές ποικιλίες

Έως και τα μέσα του περασμένου αιώνα, οι αγρότες των νησιών και των περισσότερων περιοχών της Ελλάδας καλλιεργούσαν σχεδόν αποκλειστικά τοπικές ποικιλίες και κάθε χρόνο φύλαγαν τους σπόρους για την καλλιέργεια της επόμενης χρονιάς. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως, όλο και περισσότεροι αγρότες (τόσο οι επαγγελματίες, όσο και αυτοί που καλλιεργούν για να καλύψουν τις ανάγκες της οικογένειας) αγοράζουν τους σπόρους για τις καλλιέργειες τους. Οι σπόροι που είναι διαθέσιμοι στο εμπόριο είναι από ξένες προς τα νησιά ποικιλίες, ενώ πολύ συχνά είναι και υβριδισμένοι.

Οι υβριδισμένοι σπόροι έχουν υποστεί πολλές κατευθυνόμενες εργαστηριακές διασταυρώσεις. Ως αποτέλεσμα έχουν μεγάλη παραγωγή την πρώτη χρονιά της καλλιέργειάς τους, με την προϋπόθεση ότι θα τους παρέχονται μεγάλες ποσότητες νερού, θρεπτικών συστατικών (με χημικά ή βιολογικά λιπάσματα), ενώ επίσης θα πρέπει να προστατευθούν από τα τοπικά φυτοπαθογόνα (με χημικά ή βιολογικά φυτοφάρμακα) στα οποία είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι.

Οι εργαστηριακές διασταυρώσεις των υβριδίων, πέραν από την υψηλή παραγωγή τους δίνουν και ένα άλλο χαρακτηριστικό: ο σπόρος αποδυναμώνεται μετά την πρώτη καλλιέργεια, και εάν καλλιεργηθεί δεύτερη φορά δίνει ελάχιστη παραγωγή, δηλαδή ο αγρότης αναγκάζεται πλέον να αγοράζει κάθε χρόνο τους απαραίτητους σπόρους ή φυντάνια (αφού δεν μπορεί πια να τα παράγει).

Ο μεγάλος όμως κίνδυνος που προκύπτει από την ανεξέλεγκτη καλλιέργεια υβριδίων είναι ότι κατά την γονιμοποίηση τους, μέσω των εντόμων ή του αέρα, μπορούν να επιμολύνουν τοπικές ποικιλίες που βρίσκονται έως και 2 χλμ. μακριά. Όταν μία τοπική ποικιλία επιμολυνθεί, ο επόμενος της σπόρος θα αποκτήσει χαρακτηριστικά του υβριδίου, και το κυριότερο θα εξασθενίσει η δυνατότητα του να σχηματίζει παραγωγικούς σπόρους. Δηλαδή μία ποικιλία που χρειάστηκε αιώνες για να εξελιχθεί, μπορεί να εξαφανιστεί ακόμα και σε μία μόνο καλλιεργητική περίοδο. Έτσι οι τοπικές ποικιλίες που πολλοί αγρότες προσπαθούν ακόμα να διατηρούν και να καλλιεργούν, συχνά επιμολύντονται εν αγνοία τους.

Τι μπορούμε να κάνουμε

Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση, πρέπει να κινητοποιηθούμε τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Για παράδειγμα, οι αγρότες ενός οικισμού, χωριού, ή ακόμα κι ενός νησιού, μπορούν να πάρουν μία συλλογική απόφαση, έτσι ώστε να σταματήσουν να εισάγονται στην περιοχή τους σπόροι ή φυντάνια από υβρίδισμένες ποικιλίες. Επίσης η εισαγωγή αυτών, μπορεί να σταματήσει σε τοπικό επίπεδο με σχετική απόφαση των τοπικών γεωργικών συνεταιρισμών, εμπόρων γεωργικών προϊόντων, αλλά και των γεωπόνων, οι οποίοι συχνά εμπορεύονται υβρίδια, αντί να συμβουλεύουν τους αγρότες ενάντια στη χρήση τους.

Πρέπει να επισημάνουμε, ότι ακόμα και στους σπόρους που διατίθενται στο εμπόριο με πιστοποιητικά ότι δεν είναι υβριδισμένοι, συχνά βρίσκονται ανάμεσα τους (κατά τύχη;) σπόροι υβριδίων. Επομένως η λύση για να διατηρούμε καθαρές τις ποικιλίες που καλλιεργούνται, είναι να επιστρέψουμε στην πρακτική που εδώ και πολλούς αιώνες και εώς και πριν από λίγες δεκαετίες εφαρμοζόταν από τους αγρότες: συλλογή, σωστή φύλαξη και ανταλλαγή των τοπικών ποικιλιών σπόρων.

Πρέπει να κινητοποιηθούμε άμεσα, δεδομένου ότι έχουμε βρεθεί τελείως ανέτοιμοι, απέναντι σε μία κατάσταση επικίνδυνα οργανωμένη και δρομολογημένη, για τον έλεγχο των διατροφικών πηγών του κόσμου.

Όπως επισημαίνει και ο κ Νίκος Σταυρόπουλος, προϊστάμενος της Τράπεζας Γενετικού Υλικού της Ελλάδας, στο ΕΘΙΑΓΕ:
«Όποιος ελέγχει το γενετικό υλικό των φυτών, ελέγχει την παγκόσμια διατροφή για το μέλλον. Οι μεγάλες εταιρείες παράγουν σπόρους για όλο τον κόσμο και έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλουν αυτό που θέλουν».

Μπορείτε και εσείς να στηρίξετε την προσπάθεια της Κιβωτού -
Τράπεζας Σπόρων Αιγαίου

• Συγκεντρώνοντας σπόρους που πιστεύετε ότι προέρχονται από τοπικές ποικιλίες και αποστέλλοντας τους στην Τράπεζα Σπόρων Αιγαίου προς ανάλυση και μακροπρόθεσμη φύλαξη. Είδη προτεραιότητας αποτελούν καλλιεργήσιμα και άγρια φυτικά είδη χρησιμοποιούμενα για τη διατροφή ανθρώπων και ζώων: οπωροκηπευτικά, μελισσοκομικά, αυτοφυή αρωματικά φαρμακευτικά και ανθοκομικά φυτά.

• Για τη συλλογή δειγμάτων, απαραίτητο είναι να συμπληρώνεται για κάθε ποικιλία η φόρμα συλλογής σπόρων, (όπου θα περιγράφονται όλες οι πληροφορίες σχετικά με το συγκεκριμένο σπόρο/ ποικιλία) καθώς και να φυλάσσονται οι σπόροι σε ξεκάθαρα αριθμημένες χάρτινες σακούλες. Χρήσιμο είναι να αποστέλλονται επίσης φωτογραφίες των φυτών/ καρπών από τους οποίους προέρχονται οι σπόροι (όταν αυτό είναι εφικτό).

Κατεβάστε τη Φόρμα Συλλογής Σπόρων

•    Τους σπόρους μπορείτε να τους αποστείλετε στη διεύθυνση:
Αρχιπέλαγος – Κιβωτός – Τράπεζα Σπόρων Αιγαίου, Τ.Θ. 1 Ράχες 83301, Ικαρία
Για οποιαδήποτε πληροφορία χρειαστείτε, μπορείτε να επικοινωνήσετε στα τηλέφωνα: 22750 41070, 22730 37533, και στο email: [email protected]

•    Για την κάθε ποικιλία που μας αποστέλλετε, θα λάβετε μία βεβαίωση ότι φυλάσσεται στην Τράπεζα Σπόρων Αιγαίου, καταχωρημένη στο όνομά σας. Εφόσον η ανάλυση δείξει ότι οι σπόροι φέρουν χαρακτηριστικά παραδοσιακής ποικιλίας, χωρίς να έχουν δεχθεί επιμόλυνση, οι σπόροι θα φυλαχθούν υπό κατάλληλες συνθήκες για μακροπρόθεσμη συντήρηση, ή/και για σποροπαραγωγή/ πολλαπλασιασμό. Οι δότες σπόρων και η οικογένειά τους, έχουν δικαίωμα να παραλάβουν σπόρους από τις ποικιλίες που έχουν προσφέρει προς φύλαξη, καθώς επίσης έχουν προτεραιότητα να λάβουν σπόρους από άλλες ποικιλίες που επιθυμούν, όταν αυτοί είναι διαθέσιμοι σε επαρκείς ποσότητες.

Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να συμμετέχετε και εσείς ουσιαστικά στην προστασία του φυτογεννητικού πλούτου του τόπου σας!

ΠΗΓΗ:http://ecology-salonika.org