Τελευταίες πληροφορίες περιγράφουν τη πτώση της παγκόσμιας παραγωγής αγροτικών προϊόντων και κατ’ επέκταση αύξηση των τιμών τους.

Οι κλιματικές αλλαγές δεν είναι υπόθεση του μέλλοντος. Είναι γνωστές τα τελευταία χρόνια και όσο περνά ο καιρός επιδεινώνονται. Αποτέλεσμα της φετινής αύξησης της θερμοκρασίας και της ανομβρίας σε συγκεκριμένα μέρη της Γης είναι η πτώση της παραγωγής γεωργικών προϊόντων κυρίως σόγιας και καλαμποκιού.

Η φετινή τιμή της σόγιας αυξήθηκε κατά 90% σε σχέση με πέρισυ, ενώ είχε ήδη διπλασιαστεί από το 2006 έως το 2011.

Η Ελληνική παραγωγή, σημειώνει ο καθ. του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Σκαράκης,  έπεσε φέτος κατά 30 %. Αποτέλεσμα η αδυναμία συγκράτησης των τιμών.

Η ανάγκη για ανασχεδιασμό της Ελληνικής Αγροτικής παραγωγής είναι, σε σχέση και με τις σημερινές πολιτικοκοινωνικές συνθήκες, περισσότερο αναγκαία από ποτέ.

Υποψιασμένοι πολίτες και όχι κατ’ ανάγκη επιστήμονες ή γεωργοί αλλά απλοί καταναλωτές αντιλαμβάνονται  καθημερινά τη στροφή που εδώ και χρόνια έχει πάρει η Ελληνική γεωργία.

Υβρίδια, μεταλλαγμένα, ασύδωτες και ανεξέλεγκτες εισαγωγές, κακοδιαχείριση, εξυπηρέτηση συμφερόντων.

—

• Ελληνικά, ντόπια προϊόντα είναι ανάγκη να καλύπτουν τις ανάγκες των πολιτών , σε μια χώρα που μέχρι πρότινος κάλυπτε σχεδόν το σύνολο των αναγκών της σ’ αυτά.
• Παραδοσιακοί σπόροι που σιγά-σιγά, στο όνομα εξωτερικών συμφερόντων, εξαφανίζονται πρέπει να επανέλθουν στις καλλιέργειες. Σπόροι που επί σειρά ετών, αφού πέρναγαν τις φυσικές διαδικασίες προσαρμογής ήταν σε θέση να αποδώσουν προϊόντα, που κάλυπταν στο μεγαλύτερο μέρος τους τις τοπικές ανάγκες, βρίσκονται (πάλι καλά ) σε τράπεζες σπόρων. Οι αγρότες ακούγοντας υποσχέσεις για καλύτερες και ευκολότερες παραγωγές, χρησιμοποιούν κατά κόρον υβρίδια, αντικαθιστώντας τους παραδοσιακούς σπόρους, με αποτέλεσμα για 1-2 χρονιές να έχουν περισσότερα αποτελέσματα και αργότερα να φαίνονται τα προβλήματα (κατάχρηση νερού και φυτοφαρμάκων).
• Στροφή σε καλλιέργειες που ταιριάζουν στις κλιματολογικές συνθήκες της Ελλάδας (συμπεριλαμβανομένων και των προβλεπόμενων αλλαγών) και ικανοποιούν τις πάγιες και τοπικές ανάγκες των πολιτών και όχι τις διαφημιζόμενες και επίπλαστες.
• Υποστήριξη των αγροτών για να αναβιώσει η πραγματική καλλιέργεια, σύμφωνα με τις ανάγκες του ντόπιου πληθυσμού και όχι των μεγαλοεταιρειών που κρύβονται πίσω από τις κρατικές συμφωνίες και που οδηγούν φρούτα, λαχανικά και καρπούς πολλές φορές στις χωματερές,  σε κατ’ ευφημισμό αγρότες που περιμένουν και στοχεύουν πολλές φορές στις επιδοτήσεις αλλά και την ποιότητα των αγροτικών προϊόντων στην ουσία να ολισθαίνει όλο και πιο πολύ.
• Ενημέρωση στους αγρότες ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι η οικονομία αλλά και η υγεία μας είναι πολλές φορές στα χέρια τους.
• Συνεργασία φορέων αλλά και  ιδιωτών γεωπόνων με τους αγρότες, με στόχο το γενικότερο συμφέρον και όχι μόνο το ατομικό -αναρωτιέμαι πολλές φορές τι έχει γίνει η ατομική συνείδηση των γεωπόνων, σταματάει άραγε στο μαγαζάκι με τα φυτοφάρμακα;  και δεν αναφέρομαι φυσικά σε όλους, υπάρχουν πάντα οι φωτεινές εξαιρέσεις.
• Ενημέρωση των πολιτών, ώστε να ξαναμάθουν να διαλέγουν και να εκτιμούν παραδοσιακά προϊόντα, αλλά και να τα αναζητούν ώστε να <<υποχρεώσουν>> τους παραγωγούς να επανέλθουν σ’ αυτά.

Όλ’ αυτά αλλά και άλλα πολλά είναι σκέψεις και προτάσεις από πολίτες που έχουν πολύ συναίσθηση και λιγότερη τεχνογχωσία.

Μήπως είναι καιρός να πιέσουμε σε σωστότερη κατεύθυνση τα πράγματα;

Έχουμε πάντα τη δύναμη του καταναλωτή. Στην ουσία χωρίς  εμάς δε μπορεί να στηριχθεί καμμιά μεγάλη εταιρεία, κανένα καρτέλ, κανένα εξωτερικό ή εσωτερικό συμφέρον. Είμαστε το κοπάδι, δε λέω, αλλά έχουμε και βιβλιοθήκη…  

Α.Χ.