Διατροφή και Υγεία
Ας ξεκινήσει καθένας μας διερωτόμενος, τι είναι διατροφή; Τι είναι διατροφή για εκείνον, διατροφή σαν όρος και διατροφή σαν πράξη.
Και, σαν πράξη, η διατροφή είναι ενεργητική ή παθητική; Διατροφή είναι μόνο ό,τι τρώμε, ή και ό,τι πίνουμε; Διατροφή είναι μόνο ό,τι δέχεται το στομάχι μας προς επεξεργασία, ή και ότι άλλο προσλαμβάνει και έχει ανάγκη ο οργανισμός μας προκειμένου να διατηρηθεί στη ζωή και να εκτελέσει τις λειτουργίες του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο;
Θα μπορούσαμε κάτω από αυτό το πρίσμα, να θεωρήσουμε διατροφή τον αέρα που αναπνέουμε, τον ύπνο και την ξεκούραση;
Πόσο επιλέγουμε το είδος της διατροφής μας, την ποιότητα του ύπνου μας, την καθαρότητα του αέρα που αναπνέουμε και την αγνότητα των τροφών μας;
Υπάρχει η άποψη που λέει πως “είμαστε ό,τι τρώμε”. Έχει ειπωθεί και παραφραστεί με πολλούς τρόπους και για σειρά δραστηριοτήτων (μας). “Είμαστε ό,τι ψωνίζουμε”, “είμαστε ό,τι σκεπτόμαστε”, “είμαστε ό,τι νοιώθουμε!”, κι ένα σωρό άλλα… Μήπως, τελικά, είμαστε ΟΛΑ αυτά, και ίσως, και πολλά περισσότερα από αυτά που νομίζουμε;
Πόσο γνωρίζουμε τι είμαστε και πόσο ενεργητικά (καθ-)ορίζουμε αυτό που είμαστε? Κι αν το προσπαθούμε, με ποιούς τρόπους το επιδιώκουμε και προς ποια κατεύθυνση;
Μήπως, συνειδητά ή μη, επιλέγουμε αυτό που είμαστε ΚΑΙ με τη διατροφή μας;
Όπως σε κάθε εκδήλωση της ύπαρξης και της ταυτότητάς μας, έτσι και στη διατροφή (μας) καλούμαστε να δηλώσουμε τη θέση μας’ να δηλώσουμε το ποιοί είμαστε. Για αυτό και η διατροφή (μας) αποτελεί σαφή δήλωση ταυτότητας και στάσης ζωής.
Το ότι “είμαστε ό,τι τρώμε” αναφέρεται στην ψυχοσύνθεση και στον διαμορφωμένο βαθμό αυτογνωσίας (γνώσης και εμπειρίας, δηλαδή) που έχει καθένας μας.
Αναφέρεται στον τρόπο που “επιλέγω να ζω” και να σχετίζομαι με τον εαυτό (μου) και τους γύρω.
Η διατροφή είναι σχέση. Για αυτό και χρειάζεται να ορίζεται, να καλλιεργείται και να εξελίσσεται.
Είναι σχέση με τον εαυτό (μας), τους γύρω (μας), το περιβάλλον, την κοινωνία, και τον κόσμο στο σύνολό του.
Ο σύγχρονος Δυτικός άνθρωπος έχει μία στρευλή σχέση με τη δια-τροφή (του). Διαθέτει ελάχιστο χρόνο στον εαυτό του λόγω της διάσπαση του ανάμεσα σε ρόλους, υποχρεώσεις, ασχολίες και δραστηριότητες, για αυτό και αφιερώνει ακόμη λιγότερο χρόνο στη διατροφή του.
Η τροφή πλέον έχει αλλάξει ρόλο’ “χαρακτήρα”. Τρώει από τον χρόνο μας! Άρα, η δια-τροφή έχει γίνει “εχθρός” (με ή χωρίς εισαγωγικά).
Το “βάρος” έχει γίνει το μόνιμο πρόβλημα του σύγχρονου Δυτικού ανθρώπου και η απαλλαγή από αυτό ένα μόνιμο άγχος’ ένα… βάρος!
Κιλά, υποχρεώσεις, οφειλές, άγχη, ενοχές, απόγνωση, απομόνωση, αποξένωση, μοναξιά κι ένα σωρό άλλα “βαραίνουν” και “ορίζουν” πλέον τη ζωή (μας). Μέσα σε όλα αυτά, και το φαγητό!
Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ γιατί όταν “χάνουμε” κιλά είμαστε ευτυχισμένοι ενώ όταν χάνουμε ο,τιδήποτε άλλο, χρήματα, χρόνο, μαλλιά… μας πιάνει θυμός, λύπη και αγωνία;
Μήπως αυτή μας η τοποθέτηση απέναντι στο σωματικό βάρος δηλώνει τον τρόπο που βλέπουμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας και τη ζωή μας, και τον ρόλο μας απέναντί τους;
Μήπως αυτή η μόνιμη αγωνία και αγώνας αποτελούν καμπανάκι (αν όχι, καμπάνα) για το ότι “κάτι δεν πάει καλά” ‘ “κάτι πρέπει ν’ αλλάξει”.
Οι Αμερικανοί (και δεν είναι τυχαίο!) λένε “It’s not what you eat but what’s eating you!”.
Μεταφράζω και αποδίδω ελεύθερα: “Δεν είναι τόσο το τί τρως αλλά το ΓΙΑΤΙ σε τρώει”!
Εμείς, πάλι, συνηθίζουμε να λέμε “μωρέ, και πέτρες τρώω’ δεν παθαίνω τίποτα!”, ή “μου έκατσε πέτρα στο στομάχι!”.
Τα παραπάνω δείχνουν μία σχέση με τη δια-τροφή που δεν έχει να κάνει μόνο με την… τροφή.
Δεν υπάρχει ιδανική διατροφή, αλλά ιδανικές (εσωτερικές) συνθήκες διατροφής.
Τίποτε δεν “κάνει καλό” όταν η ψυχή μας άλλα ζητάει. Και το φαγητό είναι επιθυμία ψυχής.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως σε όλους του πολιτισμούς, σε όλες τις χρονικές στιγμές, η διατροφή ήταν και παραμένει τρόπος θεραπείας!
Κώδικες και πλαίσια που έχουν διαμορφωθεί και διατυπωθεί τόσο από τα θρησκευτικά δόγματα (νηστείες, αποχές, ραμαζάνι..) όσο και από την επιστήμη (δίαιτες, “διατροφή”…) τίποτε άλλο δεν δηλώνουν πέρα από τον καθοριστικό ρόλο της διατροφής και της ενεργητικής συμμετοχής του καθενός μας στο εσωτερικό, βιολογικό και ψυχοσυναισθηματικό του γίγνεσθαι.
Αποτελούν προσπάθειες να μας φέρουν σε επαφή με το “τί” ζητάμε (από τη διατροφή μας) και “γιατί”! Θεραπεία? Άφεση αμαρτιών? Αποτοξίνωση? Ασκητισμό; ……
Δια-τρέφομαι για να χάσω βάρος; Για να αποκτήσω μυϊκή μάζα; Για να δυναμώσω; Για να ευχαριστήσω τη μητέρα μου/σύζυγό μου/σύντροφό μου/οικοδέσποινα…..; Γιατί πλήττω; Γιατί έχω συναισθηματικό κενό; Γιατί έχω λιγούρες; Για να απολαύσω τη διαδικασία; Για να τα πω με τους φίλους μου; Για να βγάλω την υποχρέωση; Για να βρεθώ με τον εαυτό μου; Για να προσφέρω στον εαυτό μου γευστική απόλαυση και ψυχική ανάταση μέσω της γεύσης; …..
Συμπληρώστε τη λίστα με όσους λόγους σας έρχονται στο μυαλό, είτε γιατί (σας) δίνουν άλλοθι είτε γιατί αποτελούν πραγματικότητα. Έτσι θα φτάσετε στην καρδιά του “γιατί”. Άρα, και στη βάση της σχέσης (σας) με τη δια-τροφή.
Καθένας μας έχει μία “προσωπική” άποψη για τη διατροφή, η οποία έχει διαμορφωθεί τόσο από την προσωπική του σχέση με αυτή, όσο και από τις αναφορές που “κουβαλά” ως καταγραφές και πεποιθήσεις, άτυπες, συνειδητές ή και ασυνείδητες.
Είναι καιρός, οι “άτυπες” και “ασυνείδητες” καταγραφές, μαζί με τις συνειδητές και τις “εκ πεποιθήσεως” να επανεξεταστούν και να γίνουν αντικείμενο παρατήρησης και εμβάθυνσης, ώστε να μπορέσουμε να φτάσουμε σε συνειδητά επιλεγμένες, άρα και ελεγχόμενες, καταστάσεις ύπαρξης και τρόπου ζωής.
Νίκος Βάλβης
Ρέικι Master/Teacher και Ολιστικός Θεραπευτής.
ειδίκευση σε Ολιστική Μάλαξη και σε άλλα είδη θεραπευτικού μασάζ, Ολιστικούς τρόπους ευεξίας, αυτοβελτίωσης και ευζωίας.