Ο Iδρώτας, είναι ένα καθαρό υγρό που παράγεται από μικροσκοπικούς ιδρωτοφόρους αδένες στα βαθύτερα στρώματα του δέρματος και εκκρίνεται στην επιφάνεια του δέρματος μέσω αγωγών. Το υγρό περιέχει περίπου 98% νερό και 2% χημικών ουσιών, που αποτελείται από ουδέτερα λίπη, λιπαρά οξέα, λευκωματίνη, ουρία, γαλακτικό οξύ, θειικά, γαλακτικό νάτριο, νάτριο και χλωριούχο κάλιο, φωσφορικά άλατα, σάκχαρα, ασκορβικό οξύ.
Η Εφίδρωση είναι μία ζωτικής σημασίας λειτουργία του σώματος, που χρησιμεύει για την εξάλειψη ορισμένων αποβλήτων του σώματος και ενεργεί ως μηχανισμός ρύθμισης της θερμοκρασίας του. Όταν το σώμα υπερθερμανθεί παράγονται μεγάλες ποσότητες ιδρώτα. Καθώς ο ιδρώτας εξατμίζεται δροσίζει το δέρμα και τα αιμοφόρα αγγεία κοντά στην επιφάνεια του δέρματος.
Ο ιδρώτας λιπαίνει τις παλάμες των χεριών και τα πέλματα των ποδιών. Η λίπανση αποτρέπει την κεράτινη του δέρματος από το ξεφλούδισμα, βελτιώνει την πρόσφυση, και ενισχύει την αίσθηση της αφής. Ίχνη αποβλήτων αφαιρούνται επίσης από το σώμα μέσω του ιδρώτα. Το ποσοστό της εφίδρωσης συνδέεται με πολλούς παράγοντες. Αυξάνεται από έντονη σωματική δραστηριότητα ή από το νευρική ή συναισθηματική ένταση. Μια ασυνήθιστα χαμηλή παραγωγή ιδρώτα συμβαίνει σε ορισμένες συγγενείς ασθένειες του δέρματος.
Η υπερβολική εφίδρωση
Η έντονη άσκηση σε πολύ ζεστές ημέρες ή σε υψηλή θερμοκρασία ή κατά τη διάρκεια μίας ασθένειας μπορεί να προκαλέσει υπερβολική απώλεια σημαντικών υγρών μέσω του δέρματος. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να προκαλέσει αφυδάτωση και απώλεια των αλάτων του σώματος τα οποία είναι κοινά αιτία της μυϊκής κράμπας. Οι αθλητές για παράδειγμα, προσθέτουν συχνά αλάτι και γλυκόζη στο νερό που καταναλώνουν ώστε να εξασφαλίζεται η κατάλληλη ισορροπία στο σώμα.
Υπό κανονικές συνθήκες ο ανθρώπινος οργανισμός εκκρίνει καθημερινά από 1 έως 3 λίτρα ιδρώτα. Ωστόσο, σε ζεστό καιρό, ιδιαίτερα όταν ένα άτομο είναι πολύ ενεργό η έκκριση ιδρώτα μπορεί να αυξηθεί σε ποσοστό έως και 20 λίτρα την ημέρα. Μια τέτοια βαριά έκκριση του ιδρώτα μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή απώλεια των υγρών του σώματος, ειδικά εάν η απώλεια δεν αντικαθίσταται με την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων υγρών. Επειδή ο ιδρώτας περιέχει άλατα του σώματος, μια σοβαρή εξάντληση αλάτων μπορεί να επιφέρει αδυναμία, ζάλη, κόπωση. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να αποφευχθούν ή να εξαληφθούν από τη λήψη δισκίων με αλάτι ή με γενναιόδωρη χρήση του αλατιού στο φαγητό.
Στους ανθρώπους ο ιδρώτας είναι βασικά ένα μείγμα εκκρίσεων από δύο βασικούς τύπους αδένων: οι αποκρινείς και οι εκκρινείς αδένες. Οι αποκρινείς είναι μεγαλύτεροι από τους εκκρινείς και βρίσκονται μόνο στις μασχάλες, τα αυτιά, τις θηλές, και στα γεννητικά όργανα. Αυτοί είναι οι αδένες που σχετίζονται κυρίως με την οσμή του σώματος. Παράγουν ένα κολλώδες, γαλακτώδες υγρό το οποίο αυξάνεται σε περιόδους συναισθηματικού στρες και με τη σεξουαλική διέγερση. Η δράση των βακτηρίων του ιδρώτα από τους αποκρινείς αδένες δίνει χαρακτηριστική οσμή στον ιδρώτα.
Υπολογίζεται ότι κάθε άτομο έχει περίπου ένα εκατομμύριο εκκρινείς αδένες. Οι εκκρινείς αδένες βρίσκονται πάνω σε όλο το δέρμα, αλλά είναι πιο συγκεντρωμένοι σε ορισμένες περιοχές από ό, τι σε άλλες. Για παράδειγμα, υπάρχουν περίπου 2.300 αδένες ανά τετραγωνική ίντσα του δέρματος στην παλάμη, σε σύγκριση με περίπου 450 αδένες ανά τετραγωνική ίντσα στο πόδι. . Οι Εκκρινείς αδένες παράγουν συνεχώς υγρό, που αυξάνεται όταν το σώμα έχει υπερθερμανθεί και κατά τη διάρκεια περιόδων σωματικής ή συναισθηματικής πίεσης.
Οι περισσότερες από τις οσμές που συνοδεύουν την εφίδρωση προκαλείται από τη δράση των βακτηρίων. Τα Αποσμητικά μειώνουν αυτή τη μυρωδιά με έναν από τους τρεις τρόπους: με την παρεμπόδιση της δράσης των βακτηρίων στον ιδρώτα, εμποδίζοντας την έκκριση του ιδρώτα, ή συγκαλύπτοντας την δυσάρεστη μυρωδιά με μια ευχάριστη.
Τα Αποσμητικά που σκοτώνουν ή αδρανοποιούν τα βακτήρια περιέχουν αντισηπτικές ουσίες, όπως το αλκοόλ, η φορμαλδεΰδη, βορικό οξύ, ενώσεις χλωρίου, π.χ. υποχλωριώδες νάτριο και χλωρεξιδίνη. Λειτουργούν με την εξόντωση των βακτηριδίων που μπορεί να είναι υπεύθυνα για την οσμή.
Τα αποσμητικά που καλύπτουν την οσμή του ιδρώτα περιέχουν αρώματα. Αιθέρια έλαια και απολυμαντικά, όπως το καρβολικό οξύ που καλύπτει απλά την οσμή.
Τα αποσμητικά που εμποδίζουν την έκκριση του ιδρώτα ονομάζονται αντιιδρωτικά. Περιέχουν συνήθως άλας αργιλίου, όπως θειικό αργίλιο, το οποίο δρα αναστέλλοντας τους πόρους και εμποδίζοντας την ελεύθερη ροή του ιδρώτα.
Υποαλλεργικά Αποσμητικά
Ο όρος “υποαλλεργικό” χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1953 για μια διαφημιστική καμπάνια ενός καλλυντικού για να περιγράψει ότι το προϊόν προκαλεί λιγότερες αλλεργικές αντιδράσεις.
Δεν υπάρχει πραγματικό βιομηχανικό πρότυπο για την πιστοποίηση ενός προϊόντος ως “υποαλλεργικό”, αλλά οι εταιρείες κάνουν πολλή έρευνα και δοκιμές (κυρίως σε ζώα) για να μειώσουν αυτές τις αντιδράσεις. Ένα υποαλλεργικό αποσμητικό έχει συνήθως λιγότερο αλουμίνιο.
Ένα ευαίσθητο δέρμα είναι πολύ πιθανό να ερεθιστεί από τα αποσμητικά. Τα συμπτώματα είναι ξηρότητα και φαγούρα.
Πριν από τη μετάβαση σε ένα υποαλλεργικό αποσμητικό προτείνεται να σταματήσετε να χρησιμοποιείτε αποσμητικά εντελώς μέχρι το οίδημα, φλεγμονή ή άλλα συμπτώματα να υποχωρήσουν.Εάν το πρόβλημα συνεχιστεί και μετά την χρήση υποαλλεργικού αποσμητικού, συνιστάται να σταματήσετε να χρησιμοποιείτε το προϊόν και να ζητήσετε τη συμβουλή ενός γιατρού.
Εξετάστε αν το σαπούνι που χρησιμοποιείται έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Επίσης τη σκόνη πλυντηρίου σας.
Αποσμητικά της μασχάλης και καρκίνος του μαστού
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία μεγάλη αντιπαράθεση μεταξύ των επιστημόνων (ως συνήθως) για το αν ευθύνονται τα αποσμητικά για τον καρκίνο του μαστού.
Τα αποσμητικά μασχάλης συνήθως χρησιμοποιούν άλατα αλουμίνιου για να φράζουν τους πόρους και να εμποδίζουν την εφίδρωση.
Κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι σε ένα ασυνήθιστα μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων ο καρκίνος εμφανίζεται στο ανώτερο εξωτερικό τεταρτημόριο του μαστού, κοντά στις μασχάλες δηλαδή…!!
Κάποιοι επιστήμονες είναι πεπεισμένοι ότι υπεύθυνο είναι το αλουμίνιο και άλλοι υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες αποδείξεις. Ωστόσο υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι τα άλατα αλουμινίου λειτουργούν ως οιστρογόνα και διαταράσσουν τη φυσιολογική ορμονική σηματοδότηση εντός του μαστού, κάτι που ευνοεί την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων. Επίσης το γεγονός ότι τα αποσμητικά χρησιμοποιούνται συχνά μετά το ξύρισμα διευκολύνει την είσοδο του αλουμινίου στο αίμα. Tα παραμπένς (parabens) που χρησιμοποιούν πολλά καλλυντικά θεωρούνται ότι συμβάλλουν και αυτά στην ανάπτυξη του καρκίνου του μαστού.