Αγαπητέ Νίκο δεν έχω καταλάβει τι σχέση έχει το ταχίνι το σιρόπι και τα άλλα με αυτά που έγραψα για τους διατροφολόγους σε σχέση με το τι γράφουν για τους χορτοφάγους γενικά και ειδικά για τους βήγκαν είτε τρώνε ωμά είτε όχι? Στο θέμα των  νέων φυσικά και δεν γνωρίζουν την ωμοφαγία διότι είναι καλά για την ωμοφαγία αρχίζουν όλοι να ενδιαφέρονται και να ρωτάνε όταν αρρωστήσουν. Θα πρέπει να έχει σοβαρό λόγο κάποιος για να σκεφτεί να αλλάξει τη διατροφή που μεγάλωσε με αυτή.
Είναι γνωστά από τους ωμοφάγους τα όσα γράφεις για κάποια υλικά όπως το ταχίνι το σιρόπι αγάβης κ.λ.π όμως δεν μπορούν όλοι να αγοράσουν π.χ. έναν αποχυμωτή νέας τεχνολογίας ώστε να κάνουν το δικό τους σπιτικό ταχίνι χωρίς χημικά.
Επίσης το ιδανικό γλυκαντικό γνωρίζουμε ότι είναι η στέβια στη φυσική της μορφή (πράσινη) αλλά δεν αρέσει σε όλους συνεπώς ο καθένας κάνει τους συμβιβασμούς του.
Και βεβαίως συμφωνώ ότι οι άνθρωποι κυρίως των πόλεων που δεν έχουμε πρόσβαση σε φυσικές πηγές τροφής έχουμε το πρόβλημα να μην γνωρίζουμε  όλη την αλήθεια για το τι τρώμε όση καλή διάθεση και να έχουμε.
Απλά προσπαθούμε ο καθένας από την πλευρά του να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε.
Στο θέμα των δημητριακών τα στοιχεία που γράφεις έτσι είναι όμως να ξέρεις ότι τα βγάζουν πάντα σε ωμό (εκτός αν αναφέρεται διαφορετικά). Όταν ψήνεται όμως αλλάζει η συστασή του προς τα κάτω.
Όπως και να έχει ένας αρχαίος φιλόσοφος έλεγε ” ότι όταν δυο άνθρωποι διαφωνούν ή μιλάνε για διαφορετικά πράγματα ή μιλάνε άλλη γλώσσα διότι η αντικειμενική πραγματικότητα είναι μια.”
Συνεπώς δεν θεωρώ ότι διαφωνούμε κάπου.
Εύχομαι μια καλή ημέρα!